Perth, Leonie, Zuid-Westkust, Perth, Christel

Dames en heren, appels en peren (jeugdsentiment), hier weer eens een berichtje van jullie reislustige zoon/broer/neef/oom/vriend/vijand/kennis/idool, vul het zelf maar in. Het is alweer een tijdje geleden dus weer een hoop te vertellen. De titel geeft het al een beetje weg, Perth had te maken met een Volendamse invasie. Alvorens (hum hum) ik begin, ff twee dingen; Zoalig Poas nag! En ten tweede, ik krijg nogal eens de opmerking dat het nogal vaak over bier en feestjes gaat, nou dan kunnen jullie nu je geluk niet op! Haha, ik wil zelf ook wel eens weten hoe erg het is dus laten we voor het gemak even de bier(1)teteller (en alles wat daar aan gerelateerd is) aanzetten. Komtie:

Na het afronden van mijn laatste blog vanuit Kalgoorlie moest ik even uitwaaien want ik zag allerlei letters voor m'n ogen zweven. Dus ik dacht, ga eens lekker hardlopen, tijdje geleden alweer dus ff checken of ik het nog kon en normaal gesproken doet dat een mens goed. Normaal gesproken wel dus, maar als je dat al 3 maanden al niet hebt gedaan en je gaat ff hardlopen met een graadje of 32..... No good! Haha, ik was helemaal naar de kloten. Ik was maar 35 minuten weg waarvan 20 getrimt en al m'n ingewanden deden zeer, m'n benen waren leeg en m'n hoofd voelde als maandagochtend van kermis. Dat moesten we dus maar ff niet meer doen. Als ik terug ben pak ik wel weer een paar heltrainingen bij AV Edam van Louis en Rick, dan ben ik er zo weer bovenop. Goed, de dag erna inpakken, de hele dag wachten en wegwezen, op naar Perth. Tijdens het wachten die dag heb ik nog ff mijn vlucht terug verzet, dit moest omdat je bij het boeken niet verder dan 9 maanden vooruit kon boeken en aangezien ik in september geboekt had..... Anyway, het ging mij er ff om dat ik meteen weer zo'n gestreste Nederlander (totaal geen “no worries” gehalte) aan de telefoon kreeg die net deed alsof ik het niet snapte. Hee gozer! Ik weet dat ik een open jaar ticket heb en dat je die binnen een jaar moet gebruiken maar als je mij nou gewoon ff in Hong Kong dropt dan mag je die vlucht naar Amsterdam van mij part weer aan iemand anders verkopen. Ik zal aan het einde van m'n blog trouwens nog ff vertellen wat nou precies allemaal m'n plannen zijn want blijkbaar wist niet iedereen dat ik voor 15/16 maanden weg ging!? (nog steeds vanuit het princiepe dat alles goed gaat en ik het nog naar m'n zin heb) 's Avonds ging de trein van Kalgoorlie naar Perth, het was maar 600 km maar evengoed duurde de trip een uurtje of 10, vraag me niet waarom. Het was een nachttrein maar aangezien ik niet zo goed kan slapen in treinen, auto's, vliegtuigen, bussen, onderzeeërs enz., had ik maar besloten om wakker te blijven. Eerst op het station een flinke bak koffie gehaald en daarna nog in de trein een Red Bulletje, allemaal om wakker te blijven en films te kijken. Ik heb de Godfather 2 en 2,5 gekeken, in het midden van deel 3 viel m'n batterij namelijk uit en tot op de dag van vandaag heb ik hem nog niet afgekeken. Veel te druk, maar dat lezen jullie later wel. Er zat niemand naast me en aangezien m'n DVD-spelertje leeg was, had ik toch maar een poging gedaan om te gaan slapen maar het mocht niet baten. Toen maar m'n Ipod gepakt en lekker liggen rocken. Om een uurtje of 9 in de ochtend arriveerde ik in Perth en toen had ik meteen een lekkere binnenkomer.....

Ik kwam m'n hosteltje binnen en had een beetje m'n twijfels; niet zo erg schoon en de kamers waren niet zo erg groot. Maar goed, nooit op je eerste dag over dingen of mensen oordelen (neem deze wijze les maar van mij aan mensen) dus ik gaf het maar ff de kans. En gelukkig maar want die dag leerde ik wéér een belangrijke levensles: de mensen maken het hostel en niet je grote slaapkamer of je schone douche. Ik zat ff m'n mail te checken omdat ik nog niet m'n kamer in kon en toen vroeg een vrolijke dame of ik mee ging naar een BBQ in het park, een of andere Ier werd 21 en dat schijnt nogal iets groots te zijn in Ierland en daarom hadden ze dit voor hem georganiseerd. Ik kon nog niemand maar en die gozert al helemaal niet, maar why not! Ik ben niet zo moeilijk en zo kreeg ik de kans om een hoop mensen tegelijk te leren kennen. En dat heb ik geweten ook haha. Viel ik eerder nog m'n neus in de boter met dat “feestje” bij m'n WWOOF-adres is Tasmanië, viel ik nu met me hele bakkes midden in een badkuip met butter. We zouden om 3 uur naar het park gaan, dus ik ging om half 3 naar buiten waar iedereen zat te drinken(2) (bier(3) te verkrijgen in het hostel, gevaarlijk!). Uiteindelijk werd het 6 uur voordat we heen gingen en zonder slaap en zonder degelijk eten in je maag en al de nodige Tooheys(4) (m'n favoriete bier(5)merk hier, Xtra Dry(6)) die door m'n aderen stroomde, dan gaat het goed met een mens hihihi. Ik moet er nog ff bij vertellen dat 90% van dit hostel Iers is, Ieren zijn over het algemeen leuk, sociaal, gek en altijd in voor een feestje(7). Ik had dus niet zo erg veel moeite om me aan te passen haha. En het was me toch gezellig daar in het park, wat een mafkezen! Toen het iets kouder werd en iedereen door z'n drank(8) heen was zijn we terug gegaan naar het hostel. Ik had al tegen mezelf gezegd dat ik nou toch echt beter eens een keer op bed kon gaan want ik had m'n portie(9) wel weer gehad en ik moest toch nog wat slaap inhalen. Maar goed, ons kent ons en ik ken mezelf vrij goed dus dat werd niks. Uiteindelijk ben ik in het Casino terecht gekomen om een Ierse rugbywedstrijd te kijken met drie andere gozers van m'n hostel. Ik had Ierse vlaggetjes om me heen en praatte ook met een Iers accent haha. Toen wisten ze gelijk waar ze mee te maken hadden. Iedereen natuurlijk na een kwartier al elkaar kwijtgeraakt en ik ben maar alleen voor een taxi gesprongen (na 10 pogingen) en naar m'n hostel gegaan. “We” hadden trouwens gewonnen en daarmee ook het toernooi maar toch snapte ik er geen reet van. Toen eindelijk slapen! Bij de receptie waren ze zo slim geweest om me geen deken te geven en aangezien ik behoorlijk kachel(10) was, was ik zo in slaap gevallen met alleen m'n ondergoed en een t-shirt aan. Werd ik de eerste keer rillend van de kou wakker, zeg ik zo: “morning” tegen m'n roommate. Zegt hij zo van: “It's a litte late morning mate, it's half four now”. Haha, en dat is “half four” ook nog eens half vijf hier, kwam ik ook na een maand pas achter. Ik had me in tijden niet zo slecht gevoeld dus ik heb hem de hele dag en nacht de pan uit gemuivd (slapen, liggen, niks doen, muziek luisteren). Te lamlendig om naar de receptie te lopen dus maar m'n slaapzak uit m'n tas getrokken. Na deze bijzondere start van mijn verblijf in dit super gezellige hostel, was ik eindelijk klaar om de stad te verkennen, toen regende het zeker ff pijpen en stelen die dag. Gelukkig duurde dit niet zo lang en had ik m'n regenjas nog dus ik ben evengoed maar de stad in gegaan. En tsja, het is weer een stad en ik was al behoorlijk uitgestad maar ik wist waar ik het voor deed.....

Want! Leonie (Schilder) kwam een week na mij naar Perth. En dan kun je wel meteen alleen de stad helemaal gaan verkennen maar dat is natuurlijk veel leuker met z'n tweetjes dus die eerste week heb ik niet veel gedaan. Ik heb m'n zwemcarriere weer opgepakt en ook m'n bier(11)drinkcarriere, voor het gemak noem ik het maar ff bieren(12) met de Ieren. Elke avond zitten er wel een paar buiten bij het hostel te socializen dus daar ben ik maar elke avond bij gaan zitten. Ook ben ik in die eerste week nog een dagje naar Fremental geweest, een klein stadje hier een half uur vandaan. Daar heb ik een tour gedaan door de Fremental Prison, was wel aardig, vooral omdat deze in 1991 pas gesloten is en jullie zullen wel zien aan de foto's dat het niet echt een en al luxe was. Die dag heb ik nog lekker relaxed bij de jachthaven gezeten en mezelf een beetje verdiept in de westkust, en wowie, wat ziet dat er mooi uit allemaal. Kleine rustige plaatsjes en schitterende natuur overal, daar ga ik me zeker vermaken! Iedereen heeft hier alleen maar over de oostkust: druk, toeristisch en feest(13). En hoewel ik niet vies ben van een feestje(14) denk ik toch dat de westkust mij meer gaat liggen. Ik hou gewoon meer van rustigere plaatsjes, misschien wordt ik straks wel te gek van al die rust maar dat zien we dan wel weer he. Na het nuttigen van wat Fish & Chips en een biertje(15) in de bier(16)brouwerij keerde ik weer terug naar Perth, het was een heerlijk relaxed dagje. De dag erna ben ik nog naar het strand geweest met een paar nieuwe Ierse vriendjes die ik gemaakt had (later meer over deze personen).

En toen kwam Leetje eindelijk, om 4:30 pm zat ik buiten bij het hostel en kwam ze aanlopen. Ik had natuurlijk veel contact met haar gehad omdat zij al in Australië zat toen ik nog heen ging, maar dat ik haar voor het laatst in real life had gezien was moet je maar rekenen (ik reken trouwens niet graag op vakantie, maar vooruit) 2 jaar geleden ofzo. We hebben buiten bij het hostel gezellig even bijgekletst, uiteraard onder het genog van een alcoholische(17) versnapering. 's Avonds zou ik het eten regel want ze was nogal moe van de vlucht vanuit Nieuw-Zeeland dus dan is het voor mij niet zo moeilijk natuurlijk: PIZZA! Na het eten van de pizza onder het genot van een wijntje(18) viel ze toch zo bijna in slaap haha. Zo moe was ze, ze zijn blijkbaar niet allemaal zo die-hard als mij. Toen heb ik haar maar naar het hostel gebracht, hoewel, ik wist de weg ff niet meer maar zij had wel opgelet dus we kwamen er evengoed. Leonie ingestopt, slaapliedje gezongen en zoals een echte oppas dat beaamt ben ik er maar uit gegaan met die Ieren waarmee ik de dag ervoor nog naar het strand was geweest, en toen begonnen mijn twee bijna slapeloze nachten. Het waren twee stelletjes en toen kregen ze toch wel ff alle twee ruzie met elkaar. Niet zo erg, maar een stelletje sliep samen met mij in een tripple kamer en die gingen in de kamer nog ff vrolijk door met ruzie maken haha. Heb ik weer! Net vriendjes gemaakt en nou alweer ruzie in de tent. Na een gebrekkige nacht ben ik samen met Leonie de stad in gegaan, zij en ik wat dingen gepland, beetje geshopt en nog ff een terrassie gepikt(19). 's Avonds maakte ze Nasi Goreng voor me die ze had gekocht uit de Dutch Shop in Nieuw Zeeland, ik weet niet wat er nou zo Nederlands is aan Nasi, maar goed, het was wel erg lekker en heb er 3 dagen van kunnen eten. Na twee avonden noemde ik haar dus maar ma, omdat ze goed voor me zorgde. Toen was het dus zaterdagavond, de dag waar alles gebeurd en ik lag om elf uur al op bed, ik was behoorlijk moe en moest nog wat slaap inhalen van de nacht ervoor maar het was me wéér niet gegund. Eerst kwam de dame binnen met haar vriendinnen en toen daarna de meneer en toen was het weer raak.Grrrrrrrr, toen was het evengoed weer een uur of twee voordat ik sliep. Ik kreeg ook nog het volgende wijze advies mee: never get involved in a reletationship René, it's never gonna work! Dat had ik mezelf ook nog wel kunnen bedenken gozer, maar toch bedankt. Ik vond het wel lullig voor ze maar uiteindelijk kwam alles weer goed en na die nacht waren ze ook weer uit m'n kamer vandaan dus ik vond het lang goed allemaal.

Ook ben ik nog een dagje met Leonie naar de dierentuin geweest, eindelijk weer eens wat andere dieren zien dan die verdomde kangaroo's en koala's en walibi's en weet ik veel allemaal. Het was wel een leuk dagje maar samen toch besloten om hem een 5,5 te geven. We zijn denk ik te verwend omdat we beiden al zoveel moois hebben gezien dat een dierentuin natuurlijk niet zo speciaal meer is. 's Avonds was het vaak bieren(20) met de Ieren voor mij en Leonie een beetje films kijken, prima toch. Je moet ook niet constant op elkaars lip zitten want tenslotte reizen we allebei alleen. Dag erna maar weer naar Fremental geweest met Leonie en in de trein kwamen we haar roomy tegen dus die ging ook mee met nog iemand anders die hij daar ontmoette. Beetje rondgewandeld, koffie drinken en nog een kleine proeverij gehad in de bier(21)brouwerij. De dag daarna hadden we ff vrij van elkaar want ik schijn energie te vreten (moet je maar aan Leonie vragen, ik zou niet weten waarom!?) Hoewel, zij zou terug gaan naar Fremental om te shoppen bij een hippiewinkel en ik wilde wel naar het strand daar dus dan zou zij daar wel naar toe komen. Maar jullie weten allemaal wel hoe dat gaat als vrouwen gaan shoppen, juist; die zien we nooit meer, terug! Ik lag daar op het strand maar er stond zo'n harde wind dat m'n gloednieuw ringbaardje (eindelijk de tijd hier gevonden om die te laten groeien) bijna van m'n gezicht afwaaide. Toen ben ik maar op het gras gaan liggen, muziekie luisteren, muiven en dus alleen teruggekeerd naar Perth. 's Avond mocht ik het eten kiezen en ik had wel de behoefte aan wat gezonds dus werd het een salade, me moeder en m'n tante gaan waarschijnlijk niet geloven dat ik het opgegeten heb maar dit zat erin: sla, komkommer, tomaat, appel, banaan, walnoten, avocado, kip, bacon en naar eigen smaak de wortel vervangen voor tonijn. Ik voelde me net als Popey na het nuttigen van een blik spinazie en ik heb me vietamientjes voor de rest van het jaar wel weer binnen nu. En het was lekker, niet normaal, het was een mega groot portie maar ik heb het allemaal netjes opgegeten. Tante Gerda, als ik weer eens salade kom eten bij je (volgend jaar) hoef je geen apart portie meer te maken hihihi.

De dag erna gingen we saampjes naar Rottnest Island, een klein eilandje hier verderop te bereiken met de ferry en nog weer eens ontdekt door een Nederlander. Vrij vertaald heet het rattennrest eiland, daar huppelen van die beestjes rond die lijken op ratten maar ik weet de naam ff niet meer. Leonie liep de hele dag te zingen en te huppelen want ze had een baan gevonden op een horsefarm, haar grootste doel dat ze naar Australië ging en ik was ook blij voor haar dus ik zong en huppelde vrolijk mee. We waren nog bijna te laat voor de Ferry dus toen moesten we evengoed weer hardlopen. Ik had toch al me sportschoenen aan dus dat was niet zo erg maar Leonie ging niet zo snel op haar slippers maar we haalden het evengoed net. In en om Perth was dit toch wel mijn mooiste dag. We hadden een fiets gehuurd en een snorkelset, beetje rondfietsen en snorkelen dus (moet je anders met een fiets en een snorkel?). Het snorkelen was mwaaaa maar het eiland was gewoon super mooi. We hadden mooi weer en hebben ook nog lekker relaxed op het strand gelegen, jullie zullen het wel zien op de foto's wat ik bedoel met mooi. Na een lange, bestwel actieve dag ben ik er 's avond nog uit geweest (22). Dat werd wel weer eens tijd dacht ik zo. Niet met Leonie maar met de mensen van het hostel, het was weer gezellig, hoe bestaat het. Bij terugkomst heb ik nog een poging gedaan om Ierland – Italië (voetbal nou eens een keer) te kijken hier in het hostel maar na de eerste helft, kwart voor vier 's nachts, heb ik evengoed maar weer Maarten opgezocht en hem die pijp gegeven. Toen brak onze laatste dag tezamen aan, ze begon net een beetje aan me te wennen en toen gingen we alweer scheiden. Die dag niet veel gedaan denk want ik had er niks over opgeschreven. Nog wel ff gezond gegeten, spinazie met een gakbal. En toen 's avonds moesten we alweer afscheid nemen. Ik wou haar nog uitzwaaien maar dat mocht absoluut niet omdat het om 7 uur 's ochtends was, nou dan maar niet. Een dikke knuffel en een zoen op de wang (priksnor rulez) en dat was het einde van onze tijd samen in Perth en hoewel we niet eens een keer samen echt uit zijn geweest (23) heb ik, en ik hoop zij ook (vast wel), een mega gezellige week gehad. En nou had ik ook eens een Volendammer die Volendams praat dus dat was ook wel weer ff goed voor me. En wie weet zien we elkaar nog wel ergens hier in Australië, you never know. De dag erna de hele dag jankend op bed gelegen (niet waar) omdat ik Leonie miste maar na 2 weken Perth ging ik eindelijk ook weer eens wat doen: een 5-daagse trip langs de Zuid-Westkust. Zeg maar van Perth naar beneden en dan weer terug in een rondje. Nieuwe mensen en nieuwe avonturen:

Dag 1

In eerste instantie dacht ik; dit gaat leuk worden! Lekker klein groeppie en een splinternieuwe bus waarin ik werd opgehaald. Maar schijn bedroog mij op dat moment, we werden namelijk naar een verzamelpunt gebracht en daar werd ik in een oud bussie gepropt samen met nog 19 andere. 20 man in totaal dus, een beetje te veel van het goede, maarja, dat weet je met dit soort tours. En dan hadden we ook nog onze gids, arme stakker, dit was zijn eerste tripje alleen als gids en alles wat fout kon gaan ging zo'n beetje wel fout. Kleine dingetjes, maar toch, hij werd er niet relaxter op. Anyway, de eerste dag zuigde behoorlijk. Het was wel aardig maar we moesten veel rijden en chocolade en wijn proeven kan ik overal ter wereld doen. Wat wel mooi was, was onze lunch plek in Busselton, schitterend mooi plaatsje met de langste pier ter wereld (hier in Australië hebben ze overal trouwens wel iets wat het grootst, hoogt, langst of het oninteressants ter wereld is). En mijn plannen om weer een beetje te ontnuchteren(24) kwamen ook weer niet uit, stoppen we toch in de middag bij een bier(25)brouwerij! Tsja, dan moet je dat toch ff proeven vind ik, bier(26) met smaken als citroen, chili, aardbei, chocolade etc. Ik had alleen maar degene met citroen en chili maar een groot succes vond ik het niet, vooral die chili was gewoon erg scherp. Toen zijn we nog naar Ngilgi Cave geweest, zoiets had ik in Tasmanië al gezien dus ik vond het wel meevallen. De dag eindigde in Margaret River, dat zag er wel mooi uit en daar in de buurt hebben we ook overnacht bij een klein plaatsje genaamd Augusta. 's Avonds na het eten dan toch maar weer een paar drankjes(27) gekocht en een beetje gechild met de mensen van de groep die je na zo'n dag al iets beter leert kennen.

Dag 2

Goeiemorgen, dat leek wel een dierentuin vannacht in m'n kamer. De ene snurken net als een gek en die andere hele verhalen vertellen in z'n slaap. Oké, ik zal ook wel eens drukte maken in m'n slaap maar dit was niet normaal. Toen m'n wekker ging om 6 uur was ik dus ook niet zo erg happy. Snel maar de bus in en kop tegen het raam, ff bijslapen. De eerste activiteit was gelijk het hoogtepunt van de dag, letterlijk en figuurlijk: het beklimmen van een 75 meter hoge boom. Kijk en daar kwam ik nou voor, een beetje actie in de tent (of in het bos hihihi). Toen ik hem zag dacht ik: mooi, dit ga ik dus niet doen he. Maar bij nader onderzoek zag het er toch wel veilig uit, er zaten namelijk ijzeren pinnen in de boom geschroefd en zo kon je rondom de boom omhoog klimmen en er zat nog een soort van kooi ook omheen. Toen ik best wel een beetje trillend op het middenstuk stond, vond ik hem eigenlijk wel goed zo. Maar, daar kan ik natuurlijk volgend jaar niet mee thuis komen, dus evengoed maar naar de top geklommen en ben blij dat ik dat gedaan heb, een uitzicht over de boomtoppen zie je niet zo erg vaak zie je. Vol adrenaline klom ik weer naar beneden en in alle consternatie ben ik ook nog m'n petje vergeten die ik ff uit m'n zak had gehaald omdat dat wat makkelijker klom. Het was dat visserspetje met leger print, we hebben een hoop dingen meegemaakt samen, vooral festivals en vakanties. Ik hoop dat z'n nieuwe baasje goed voor hem zorgt snik snik snik. Na het beklimmen van de boom gingen we naar, volgens de Lonely Planet, een ander hoogtepunt van de Zuid-Westkust: de Tree Top Walk. Omdat ik nog helemaal met m'n gedachten bij het beklimmen van die boom was viel dit een beetje tegen. Loop je daar over een brug heen tussen de boomtoppen, wel aardig maar dat andere vond ik véél heftiger. Dit deden opa's en oma's ook. Hierna sloeg de vermoeidheid weer toe en werd ik een beetje depri. En dan nog naar een toffee/cider proeverij gaan ook dat doet mij dan geen goeds. Daarvoor kom ik niet naar Australië maar goed, het hoort er bij. Iedereen vond dit trouwens dus ze kunnen het net zo goed schrappen al die onzin. Daarna gingen we naar een lekker rustig strandje om ff bij te komen en toen moest ik toch wel ff 3x met m'n ogen knipperen. Ben ik nou in Tasmanië ofzo? Haha, het waren de Elephant Rocks en het leek wel heel erg veel op de Bay of Fires in Tasmanië. Maakte mij niet uit trouwens, daar vond ik het al mooi dus hier ook. Hier ben ik eens lekker rustig gaan zitten schrijven in m'n dagboekkie, ff m'n gal spuwen over bepaalde dingen.

Ik was er op dit punt al achter dat als ik weer een georganiseerde trip ga doen dit alleen nog maar camping adventures worden, met 9 man maximaal. In hostels slapen kan altijd nog. En wat is dat nou toch met Duitsers? Dat die altijd maar naar elkaar toe trekken en amper met andere mensen praten. Er waren twee Zwitsers en twee Duitsers en ik heb ze niet een keer apart van elkaar gezien. Moeten ze natuurlijk zelf weten maar dan moet je daarna ook niet bij mij aankomen voor een goed gesprek. Ik bedoel, ik praat liever niet eens met andere Dutchies als het ff kan. Heb wel een paar leuke ontmoet maar ook zeker minder leuke. En zoals ik al van m'n oude, wijze, grote zus (die 1,5 kop kleiner is dan ik) had geleerd, zit er altijd wel één irritante tussen op zo'n trip, bij mij meestal wel meerdere want ikzelf ben ook gewoon niet zo makkelijk hihihi. En deze keer was het ook weer raak, hij kwam ook nog wel uit Hoorn maar ik kon hem niet uitstaan. Zo'n typische Nederlander, bleh, zo kneuterig en lastig. Daar kan ik gewoon niet mee. Misschien zijn er ook wel mensen hier die mij niet uit kunnen staan maar “fare enough”, zo gaat dat. Geef mij maar de mensen die boven ons wonen (Wales, Engeland, Schotland en natuurlijk Ierland). Met de meeste daarvan kan ik altijd wel goed. En dan nog ff onze gids, hoe vaak kan iemand per minuut op z'n klokkie kijken? Zo precies met alles, als je nou die niet zo boeiende dingen gewoon skipt dan hadden we wat meer tijd bij dit mooie strand kunnen besteden.

He, dat luchtte die dag wel ff op en ik kon er weer tegen aan. Ik voelde me weer zo goed dat ik klaar was om met de leukere mensen van de groep even wat te gaan drinken(28) in Albany, waar ons hostel voor de tweede nacht was. Denk je, pub(29) om 10 uur dicht haha. Toen kwam ik nog wat andere mensen tegen in het hostel en daar heb ik nog ff mee zitten kletsen. Dat klikte wel en hoe bestaat het, er was één Ier bij en die bood me een biertje(30) aan want de bottleshop(31) was ook al dicht.

Dag 3

6:00 AM: piep piep piep piep piep. Iets beter geslapen maar nog verre van ideaal. Snurkmans was weer bezig zie je. Her is dat ie zo'n leuke dochter had maar anders..... Na het ontbijt kwam voor onze gids het dieptepunt, arme jongen. We waren de bus en de aanhanger aan het inladen en toen reed de bus toch zo ff vanzelf de heuvel af! Mensen die al binnen stonden probeerde de handrem te zoeken maar die zat niet in het midden maar rechts. Wisten zij veel, gelukkig stond ie al bijna onderaan de heuvel en de schade viel wel mee en zelfs het Japanse meisje die uit de bus viel kon er nog wel om lachen maar hij was helemaal in paniek. Ging ie het kantoor bellen, net of zij daar wat aan konden doen op dat moment. Volgens mij stond ie gewoon niet goed op z'n handrem en door alle bewegingen is hij los gegaan. Naja, na dit akkevietje reden we naar de Natural Bridge en kijk, daarvoor kom ik nou naar Australië. In een woord geweldig. Daarna zijn we nog gestopt bij een monument voor de Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten die zijn afgeslacht in de 1e wereldoorlog toen zijn in Turkije aankwamen, best indrukwekkend dat verhaal. Daarna werd het weer tijd voor een beetje actie, wandelend en klimmend de Castle Rocks op. Dat was wel weer de moeite waard met dat mooie uitzicht (staat jullie nog een hoop te wachten met al die foto's op het eind). Daarna hebben we geluncht bij een wijn(32)proeverij maar ik had deze uit principe maar even geskipt. Daarna moesten we nog “ff” 5 uur terug rijden naar onze volgende rustplaats (Esperance) waar we 2 nachten zouden verblijven. Ik heb veel geslapen en veel muziek geluisterd dat ritje. Ohja, die dag gingen er ook 4 mensen weer terug naar Perth omdat die een kortere trip hadden geboekt. De mazzel en tot ziens, ik zal jullie niet missen! (ik ben niet zo lekker hoor) Maar zo bleven er wel meer leukere mensen over. 's Avonds weer lekker gegeten (ik was altijd standaard af, koken sucks) en weer gezellig een paar biertjes(33) gedronken met de mensen.

Dag 4
Hehe, eindelijk eens fatsoenlijk uitgeslapen tot 7 uur en nog lekker ook. Dit zou een mega chil dag worden en gelukkig werd dat het ook. Na het ontbijt zijn we eerst naar Cape le Grand National Park geweest en dat was voor mij wel het hoogtepunt van de hele trip. Na het beklimmen van een pittug rotsblokkie hadden we toch een uitzicht, niet normaal. Daarna hebben we een hoop lekkere rustige stranden bezocht. We begonnen bij Lucky Bay en hadden lunch bij Hellfire Bay. Daar heb ik nog ff een kwartiertje heerlijk gezwommen tegen de golven in en daar hadden we ook lunch: hamburgers. Kom maar op met dat konijnenvoer, sla, tomaat, komkommer, ik geef er niet meer om. Daarna zijn we nog naar het mooiste strand van Australië van 2006 geweest: Twilight Beach. Ook daar heb ik weer ff getraind voor de zwemprestatietocht van 2010 (6km, alvast een doel voor als ik terug ben). Na alle eerdere mislukte pogingen hadden we dan nu eindelijk de zonsondergang gezien vanaf een mooi plekkie. I could'nt care less! 's Avonds weer hetzelfde ritueel als de hele week. Ik werd het op dat moment wel een beetje zat dat iedereen maar op die gids zat af te geven. Iedereen moet toch iets voor het eerst doen. Berry Karhof moest toch ook ooit voor het eerst die viskist optillen. Rick Runderkamp moest toch ook eens voor het eerst koffie halen. Kevin Buijs moest toch ook ooit voor het eerst, euhhhhhhh, muiven op z'n werk. En hoeveel fouten ikzelf wel niet heb gemaakt op m'n werk haha. Ik heb waarschijnlijk miljoenen gekost maar iedereen moet het leren. Gelukkig was het de laatste avond dus veel tijd had ik niet om me daar aan te ergeren.

Dag 5

Wekkertje op 05:30, 06:30 wegwezen. 750 km rijden terug naar Perth. Ik zat net als de eerste dag voorin en was weer de D.J. De eerste dag was het een beetje kijken waar iedereen van hield maar nou kon ik hem na twee rustige uurtjes lekker de pan uit rocken de hele dag. De lunch was bij Wave Rock, Gerard Ekdom zou zeggen: Wave ROCK! Dat was zeker wel leuk, een rots in de vorm van een golf. Maar als ik daar alleen voor was heen gereden vanuit Perth had ik denk ik niet zo erg vrolijk geweest. We waren toen pas op de helft zie je, en nu lag het toch op de weg terug. Na een kleine tussenstop in York kwamen we weer aan in Perth. Ook dit ging niet vanzelf want onze gids wist niet waar alle hostels waren. Nou begon ik er ook wel een beetje genoeg van te krijgen, maar ff tot 1000 geteld en toen werd ik gedropt bij m'n hostel. Hetgeen me het meest bij zal blijven van deze trip is de onervaren gids en het geklaag er over van andere mensen. Maar als ik nu de foto's weer bekijk boeit dat me allemaal niet, echt een hoop moois gezien en gedaan.

Nou en toen kwam ik dus weer bij dat gevaarlijk gezellige hostel aan. Ik zou eerst maar twee nachten blijven en dan meteen de westkust op maar ze hadden me over gehaald om toch nog ff het paasweekend mee te pakken dus oké! Kom ik daar aan, iedereen vragen hoe het was, zoenen, knuffelen, het voelde gewoon weer als thuis komen. Daarna zie ik toch zo een blond grietje daar rondhuppelen, iets bruiner dan de laatste keer dat ik haar had gezien. Het was Christel! Haha, die had ik 2,5 maand geleden achter gelaten in St. Kilda, Melbourne en in de tussentijd heb ik de hele onderkant van Australië gehad en zij is daar een beetje blijven plakken. Maarja, je hebt altijd baas boven sheriff. Hoewel het een hele tijd geleden was voelde dit niet zo. Het leek wel als de dag van gisteren dat we samen door Melbourne heen liepen en nou liepen we weer samen door Perth. De steden zijn trouwens niet te vergelijken want hoewel ik niet echt een stadsmens ben vond ik Melbourne wel vrij geniaal. Pizza'tje doen dan maar op de eerste avond samen? Why not. We vielen gelijk weer in onze oude gewoontes van uit eten en uit drinken(34). Het eerste tentje speelde een bandje en dat klonk best goed toen we langs liepen. Snel terug naar het hostel dus, douche, omkleden en daar heen. Beiden zijn we echt muziekliefhebbers dus toen ze begonnen met “Jump”, toen “Final Countdown” en toen als klap op de vuurpijl nog eens “Summer of '69” hadden wij het wel weer gezien daar. Dag erna hebben we samen door de stad heen gelopen en heb ik nog ff geshopt. En nou ben ik officieel geen Backpacker meer haha. 3 boxers voor 130 dollar, ka ching! Ach ja, ome Bjorn is gewoon zo duur. Nou ben ik dus een Flashpacker (luxe backpacker).

De dag daarna was het goede vrijdag en omdat je dan van het geloof geen vlees en snoep mag eten hadden we met iedereen in het hostel mee een BBQ geroggeld in het zelfde park als mijn welkomsfeestje. Met heel veel vlees en heel veel drank(35). We moesten toch iets want heel Perth zat dicht, alle pubs(36), winkels en weet ik veel allemaal. Ik durf het aantal niet te noemen maar laten we het er maar op houden dat ik genoeg had gehad voor een licht katertje(37). Het was wel echt super gezellig en mooi weer en ik heb weer een paar leuke party(37) pictures gemaakt. De dag erna samen met Chrissie lekker lamlendig in de bank een film gekeken en 's avond maar weer uit geweest(38) samen met een vriend van haar die ook over was gekomen uit Melbourne. Ik hoop dat ie z'n bus nog had gehaald de volgende dag haha. Ik was toch gewoon de enige normale van de 3, maar goed, ik heb nu wel een soort van immuun systeem om me heen gebouwd. Toen werd het Pasen en terwijl heel Volendam op de dijk was lagen wij lekker met een graadje of 30 op het zwembad. Lekker chillen en bijkomen van de vorige dagen. 's Avonds weer bieren(39) met de Ieren en de dag erna was alweer mijn laatste dag in Perth en dus ook mijn laatste dag met Christel. Het was een droevige dag want het water kwam met bakken uit de hemel, de engelen jankte omdat ik de Coolibah ging verlaten. Ik had alles in en om Perth wel zo'n beetje gedaan, alleen ik was nog niet niet bij mijn park geweest, Kings Park. Schijnt wel mooi te zijn maar het regende dus toen ben ik maar alvast begonnen met het tikken van deze blog. En laten we wel wezen, een park is een park en een stad is een stad. En welk park is er nou mooier waar je uitzicht hebt op het Opera House en de Harbour Bridge? Volgens mij winnen de Botanical Gardens in Sydney ten alle tijden van alle andere parken in Australië. Goed, mijn laatste avond in het hostel begon zo goed maar eindigde minder goed. Lekker rustig zitten, beetje kletsen, biertje(40) erbij natuurlijk. Toen kwam er iemand op het idee om een drink(41)spelletje te gaan doen, volgens mij was het Christel maar dat weet ik niet zeker. Het spelletje heette Ring of Fires en ik dacht, morgen 250 km rijden, 2/3 uurtjes, kom maar op dan. Goeie god dat ging wel erg hard haha. Een waardig afscheid, ik wist niet meer hoe ik het had. Afscheid genomen van iedereen, van Christel en van het hostel. Een leuke tijd gehad maar ik was er klaar voor: de westkust baby!

En mijn westkustavontuur begon zo heerlijk (NOT!). Ik weet niet hoe ik het voor elkaar kreeg maar ik werd uiteindelijk wakker van m'n alarm, nog steeds drie kwart dronken(42). Ik gooide alles in m'n tas en strompelde m'n kamer uit. Nog afscheid genomen van de medewerkers van het hostel en toen stond het busje alweer klaar om me naar de volgende stop te brengen: Cervantes. Ik heb een Hop On Hop Off busticket gekocht waarbij ik bijna overal aan de westkust opgehaald en gedropt kan worden. Toen ik aan het lezen was over de westkust viel meteen mijn oog op dit plekje waar ik nu ben: population 503! Dat had ik wel ff nodig na al die steden dus toen had ik al besloten dat ik hier eerst maar eens een week naar toe moest gaan. Het ritje duurde iets langer dan me lief was, maar ik heb wel nog zitten praten met een aardige gozert uit Eindhoven de gekste. Na de eerste stop had ik dan toch eindelijk lekker geslapen en was ik nog maar half dronken(43). Cervantes is bekend om zijn Pinnacle Desert, een woestijn met allemaal rotsblokken. Ik wist niet eens dat dit ook bij deze tour hoorde dus dat was weer mooi meegenomen. Maar ik had dus een denkfoutje gemaakt met me korte ritje dus liep ik daar midden op de dag met m'n spijkerbroek aan haha. WARM! Het was wel mega indrukwekkend en ik ga er zelfs nog een keer heen later deze week om ze te bekijken als de zon ondergaat, dat schijnt nog mooier te zijn omdat ze dan ook nog voorzien zijn van schaduw. Na een frisse duik bij Hangover(44) Bay (hoe toepasselijk) voelde ik me gelukkig weer stukken beter. Toen werd ik uiteindelijk om 2 uur 's middags gedropt bij m'n hostel. Dit is het beste hostel van Australië van 2006 dus ik zit hier wel goed. Ik vind het plaatsje nog behoorlijk groot voor 500 mensen, maar enige research leert me dat heel veel mensen hier vakantiehuisjes hebben. Het strand is hier 5 minuten lopen vandaan, in Perth was het 50 met de voet, trein en bus. Daar ben ik dus niet heel veel naar het strand geweest maar nou heb ik dus wel genoeg de gelegenheid. Voor de rest vermaak ik me hier wel deze week, gisteren was al snel om door een lang middagtukkie en vandaag zit ik al bijna de hele dag achter dit klote ding m'n langste blog ooit te tikken (bijna klaar, nog ff doorbijten). Voor de rest kan ik hier mooi weer m'n zwemcarrière oppakken (in de zee want hier is dus geen zwembad), ik kan nog genoeg wandelingen maken hier in omgeving en anders nog naar het strand met m'n IPodje en een m'n boekkie. Komt helemaal goed mensen!

Was dit het? Nee nog niet. Ik zit al bijna op het einde van pagina 7 met lettergrootte 10 maar ik zou nog ff m'n totale reisplannen vertellen want ik denk niet dat ik daar tegen iedereen even duidelijk in ben geweest voor m'n vertrek. Ik geef mezelf nu een maandje of 3 om in Darwin te komen, dat is helemaal in het noorden. Dan vlieg ik terug naar Adelaide om daar een 10-daagse tour door de outback te doen en daarna zal ik wel moe zijn dus dan ga ik even voor 2 weken op “vakantie” naar Fiji. Dan de oostkust op voor een maandje of 2 en dan is het wel ongeveer begin november en dan vlieg ik voor 6 weken naar Nieuw-Zeeland. Dan wil ik half december terug vliegen naar Australië, kijken waar ik de mooiste tijd heb gehad om daar de feestdagen te vieren. Dan is het jaar om en dan heb ik nog een maandje of 3/4 voor Thailand, Vietnam, Cambodja en Laos. Niet slecht toch haha. Enige belofte die ik heb staan is dat ik voor mijn kleine neeffie Joey's 3e verjaardag weer terug ben en dat is 30 april 2010. Dan is het ook Koninginnedag als er geen gekke dingen gebeuren en dat is natuurlijk wel een leuke welkomsfeestje. Nogmaals, dit zijn mijn plannen voor als alles nog steeds goed gaat. Vooralsnog heb ik niks te klagen dus ga er maar van uit allemaal.....

Nog iets niet onbelangrijks en laatst vroeg iemand thuis me er al naar, jullie weten natuurlijk allemaal wel dat ik een littekentje hier en daar heb. Gelukkig heeft dit me nooit ergens van weerhouden en ook zeker deze reis niet. Het maakt mij niet uit of ik nou in Perth over straat loop of in Amsterdam. Mensen kijken misschien wel of niet. En als ik thuis m'n koppie kaal scheer dan doe ik dat op bloot barst, en als ik in een hostel in Melbourne zit met 700 man en een grote doucheruimte doe ik dat daar ook op bloot barst. Toen ik me daar stond te scheren kon ik natuurlijk iedereen zien die naar me keek omdat ik voor een spiegel stond haha. Boeien toch! En op het strand lig ik ook gewoon lekker te zonnen, moet wel uitkijken maar dat moet iedereen met zo'n zon (grap grap). En voor mensen in het hostel is het na 5 minuten ook al niet vreemd meer want ik zit er meteen bij en ga meteen met iedereen aan de praat. Ik weet dit omdat ik dit onlangs ff heb gecheckt. En als mensen er naar vragen is het meestal na een paar dankjes(45) en vertel ik het verhaal vrij nuchter zoals ik dat kan, dat dat ook helemaal niet vreemd meer is. Vaak krijg ik te horen dat ze respect voor me hebben en dat doet een mens altijd goed. Ik zeg dan altijd dat ze niet zo overdrijven moeten, maar toch, ik weet niet eens beter.

Nog meer? 4 dingetjes dan voordat we naar het einde gaan. Ik wil m'n pa nog ff bedanken want hij is de enige die tot nu toe extra fotoruimte heeft gesponsord. Jullie moeten het zelf weten hoor mensen, maar als mijn fotoruimte op is dan ga ik lekker in staking en hebben jullie niks meer te doen tijdens jullie werk, puh! Ook had ik laatst nog de grootste fan van deze weblog aan de lijn, Berry Karhof. Hij klonk nogal aangeschoten want het was vrijdagavond dus bij mij zaterdagochtend. Dat zijn altijd leuke gesprekken haha. FF alle aandacht naar jou nu Ber. Jij mag de voorzitter van de fanclub worden, bij deze. Het weer is hier nog steeds goed te doen. Hoewel het we hier midden in het herfst zitten is het gemiddeld nog steeds een graadje of 30, ik heb dit jaar dus voor het eerst in me leven geen last van de jaarlijkse herfstdepressi hihihi. Ik reis nu dus omhoog en in het noorden is het in de winter 25-30 graden, arme ik..... Ook moet ik nog ff vermelden dat ik op dit plaatsje niet telefonisch te bereiken ben, ik hoop verder op wel weer. Mailen (tolrene@xs4all.nl) dus, of hyven en op facebook ben ik tegenwoordig ook al te vinden. Of laat gewoon eens hier een berichtje achter, altijd leuk!

Ter afsluiting nog ff de (niet met)ham(ja, dus pluk nou die dag!)vraag; en nu? Nu zit ik dus nog t/m a.s. Dinsdag hier in Cervantes, m'n organen wat rust gunnen en m'n lichaam weer een beetje actief maken. Daarna ga ik rustig aan verder de westkust op. Ik weet nog niet waar ik allemaal ga stoppen maar ik weet wel dat ik een hoop moois te zien en te doen krijg. De westkust gaat van Perth naar Broome en daar heb ik een maandje of 2 voor. Lekker rustig aan, op m'n gemakkie. Dan wil ik bij Exmouth (ongeveer op de helft) nog leren duiken, daar heb je het Ningaloo Reef en schijnt mooier te zijn dan het Great Barrief Reef. Het komt dus allemaal wel goed met René'tje.

Lieve mensen, ik heb deze blog de afgelopen uren (in etappes, dat dan weer wel) met plezier lopen typen. Hij is een beetje aan de lange kant maar het was inmiddels ook weer bijna een maand geleden dus vergeef me a.u.b. Jullie horen wel weer van me als ik een paar dingen meegemaakt heb. Ik ga nou ff me baardje bijknippen en allerlei andere onbelangrijke dingen. De foto's ga ik morgen uploaden want dat moet ik ff ergens anders doen. Als jullie morgen wakker worden beloof ik dat de foto's er op staan. Kom dus gerust morgen nog eens terug.

Cheers!

PS. 45 bier of bier gerelateerde woorden, valt toch wel mee.....?!