Fietsjie

Bula! Maar voor ik ga vertellen wat dat betekend, gingen we eerst nog naar een voetbalwedstrijd. Simone had via een Nederlandse organisatie in Sydney kaarten gewonnen om ook de besloten training bij te wonen de dag voor de wedstrijd. Gewapend met paraplu’s en regenjassen gingen we met z’n vijfen naar de training toe (het regende toen al zo’n 4 dagen achter elkaar). Dit was natuurlijk best wel bijzonder om mee te maken omdat er voor de rest geen pers of andere mensen aanwezig waren, alleen wij en nog een stuk of 95 rare Nederlanders (een raar volkje zijn we hoor, daar ben ik daar wel weer achter gekomen). Omdat het zo slecht weer was kwamen er een paar onder een paraplu het trainingsveld op rennen, dat was wel grappig. Wat me tijdens de training wel opviel is Dirk Kuijt, wat een verwend lui voetballertje is dat, volgens mij denkt ie dat hij net zo goed als mij is ofzo, nee, ben geen fan van hem geworden daar. Na de training mochten alle kinderen de spelerstunnel in om handtekeningen van de spelers te vragen. Ik kwam net niet door de controle heen maar Mitchell en Jaimie, Simone & Tom’s kinderen, wel en kwamen terug met een zootje handtekeningen. Van wie ze allemaal waren? Ik kon er geen touw aan vast knopen. Na de training had ik natuurlijk meteen ff Pim gebeld om te vertellen wie er allemaal hesjes droegen tijdens de training zodat hij zijn ploeg daar weer op kon aanpassen, zo ben ik dan ook weer!

Goed, de dag erna was dan dé wedstrijd, wij zaten natuurlijk in het Nederlandse vak (en dan bedoel ik niet fuck, hoewel het een beetje hetzelfde klinkt, blijkbaar). Toen de wedstrijd begon stopte het precies met regenen. Dat kwam mooi uit want wij hadden geen dak boven ons hoofd. Tsja, wat moet je nou van de wedstrijd zeggen? Ik heb alleen genoten van de eerste helft van de tweede helft maar voor de rest was het een beetje slappe hap: 0-0. Australië heeft nog steeds een ongeslagen status tegen Nederland, maar daar komt op het aankomende WK wel verandering in hoor (mark my words). Sowieso vond ik het bestwel bijzonder om voor het eerst het Nederlands elftal live te zien spelen, en dan nog wel aan de andere kant van de wereld. Dat is toch een levenslange herrinnering die je zo ff meepakt. Van te voren zat ik steeds te zeggen dat we wel ff zouden winnen enzo. Maar na de wedstrijd kwam ik dan toch maar tot de conclusie: “It was just a friendly match anyway”.

De dag na de wedstrijd heb ik Simone & Tom hartelijk bedankt voor de gastvrijheid en ging ik op naar het volgende logeeradres. De paar dagen dat ik daar heb mogen blijven waren zeker niet verkeerd, zo ff tussen al het reizen en hostelen door. Ik heb getennist, gebokst, gehonkbald en zelfs nog Yatzee gespeeld. De eerste drie genoemde op de WII, maar toch. En voor de rest gewoon genoten van de huiskamersfeer, toch ook wel lekker hoor.....

Met de trein ging ik van Sydney naar Wollongong, a.k.a. “The Gong”. In The Gong woont Fiona, Fiona had ik ontmoet op mijn trip door Kakadu en zij noemde mij eens “the most difficult guy I’ve ever met”. Ik zag dit natuurlijk als een groot compliment en sindsdien zijn we goed bevriend gebleven. Haar vriend kwam me ophalen van het station omdat zij nog aan het werk was. Na onze kennismaking zei hij: “So, do like beer?”. “Does the pope shit in the woods? Hell yeah!”. Dus toen hebben we meteen m’n tassen in de pub neergegooid (het was zondag = sundaysessions voor alle Ozzy’s). Een tijdje daarna kwam ook Fiona ons vergezellen en het werd een gezellig weerzien. Ik heb nog een tourtje gehad door The Gong, uiteraard met een biertje in de hand (ik was bijrijder, no worries). Nadat we m’n tassen terug hadden gebracht naar het appartement waar ze woont, nog samen met pappie, zijn we weer naar de pub gegaan voor wat eten en nog een paar drankjes (moest tenslotte toch m’n schouder trainen). Fet heftig uitzicht in dat appartement en ik sliep in een swag in het kantoortje van d’r vader, ideaal dus. De volgende dag heb ik niet zo erg veel actie ondernomen: lekker gechild, DVD’tje kijken, beetje internetten. Fiona was veel aan het werk die dag dus toen heb ik nog samen met paps pizza gegeten en tv gekeken. Na 2 nachten logeren zette Fiona me af bij het treinstation en was voor mij eindelijk de dag aangebroken: FIJI, BABY!

Ik werd om 8 uur in de ochtend afgezet bij het treinstation en om 9 uur in de avond kwam ik in m’n resort aan in Fiji. Ik was helemaal gaar, ik had twee treinen nodig om naar het vliegveld te komen, toen nog een paar uur wachten op het vliegveld, toen nog vliegen ook (raar maar waar) en als toetje kwam m’n tas ook nog als allerlaatste de band op rollen. Ik vond dat ik wel m’n eigen kamer had verdiend voor deze ene keer, maar bij die ene keer bleef het niet. Bula betekend zo’n beetje alles in de zin van: hallo, hoe gaat ie en nog veel meer dingen want ze zeggen dit de hele dag door. De eerste belangrijke les die ik leerde was: Fiji time = no time. En hoewel ik vrij punctueel (watttttttt?) ben kon ik hier wel mee leven. Als jullie aan Fiji denken, denken jullie ongetwijfeld aan witte stranden, strakke blauwe lucht, kristal helder water en liggend in een hangmat met een cocktail in je hand. Dit heb ik uiteindelijk wel gezien en gedaan maar voor de eerste week had ik een tripje om het hoofdeiland geboekt met de Feejee Experience (a la OZ Experience en Kiwi Experience) , om ook wat van de cultuur mee te krijgen.

De eerste dag gingen we me 7 man sterk op pad. Eerst werden we in Nadi (stadje waar het enige internationale airport is) gedropt om een beetje spullen in te slaan voor de komende dagen. In de middag hebben we gelunched bij een strand en daarna gingen we sandboarden. Ik zeg we, maar bedoel ze. Ik wilde het ff niet gokken met m’n schouder om straks ff verkeerd terecht te komen en niet te kunnen duiken ofzo. Ik had mezelf daarom opgeofferd als fotograaf en iedereen weer blij. Als laatste activiteit hebben we een Fiji vilage bezocht. De meeste Fiji’s wonen in dorpjes als deze en hebben allemaal een eigen gemeenschap. Het was interessant om te zien hoe die mensen wonen, lang geen luxe maar de ene was nog gelukkiger dan de andere en ze lachte en zwaaide ons vriendelijk toe.

Ook zijn we in dit dorp geintroduceerd bij een cava-ceremonie. Cava wordt gemaakt van de wortels van een plant of boom, deze worden fijngestamt tot poeder. Dit poeder wordt dan opgelost met water en wordt op een speciale manier gedronken, met klappen en bula en alles. Cava schijnt ook licht narcotisch te zijn maar ik denk dat ze toeristen niet zo’n sterke dosis geven. In het dorp hebben ze ons uitgelegd hoe zo’n ceremonie werkt, en toen we bij ons resort aan kwamen in de avond hebben we het ook daadwerkelijk gedronken. Ik moet zeggen, lekker is anders maar ik vond het nog het minst goor. De rest zat volledig bekken te trekken na elk koppie maar ik vertrekte nog geen spier na 3 koppies. Ik kwam terecht in een kamer met 22 bedden! Maar dat deze kamer op een mooi resort stond in Fiji, maakte het wel een stuk dragelijker haha. ’s Avonds hebben we nog een quiz gewonnen met onze groep en kregen een jug (kan) met drank erin. Niet dat we zo slim waren hoor, maar onze gids had de meeste vragen en antwoorden al gegeven hihihi.

“It’s only a 45 minute walk? Give me another beer than”. Nou dat heb ik geweten ook. Ik dacht dat we de volgende dag een wandeling gingen maken van 3 uur maar blijkbaar hadden ze het programma kort geleden aangepast. Na 5 uurtjes slaap gingen we ontbijten en op naar de wandeling. Ik waggelde nog wel een beetje in het begin maar daarna ging het wel weer. Onze groep was inmiddels uitgebreid tot 13 personen, ik kon erg goed met de mensen van de eerste dag opschieten maar niet zo erg met die nieuwe. Voor deze wandeling had ik speciaal goedkope gympies gekocht die ik daarna zo weer weg kon gooien want het zou waterig en blubberig worden. Na ongeveer de 45 minuten die ons beloofd waren, door een schitterende groene omgeving, kwamen we aan bij twee watervallen. We klommen en kouterden naar de verste waterval toe om ff te gaan zwemmen. De heen- en terugweg hier naartoe waren nog best gevaarlijk, naja, laten we het maar avontuurlijk noemen dan. Tot zover ging alles nog goed maar hierna begon de hel: de blubber wandeling. Ik was zo geïrriteerd, elke stap die je gaf zakte je weg tot aan je scheen en soms tot aan je knieën. Iedereen had de grootste lol, maar toen ik omviel en wegzakte tot m’n middel en m’n mannelijke schoudertasje in het water terecht kwam, kon ik (nog weer eens) wel janken. Ik was er helemaal klaar mee, m’n stringetje zat ook onder de modder nou.

Toen de blubberwandeling er na een half uurtje op zat was ik weer zo blij als een kind. Na een douche en weer wat droge kleren aan te hebben, kon ik er wel weer om lachen. Het was een mooie dag geweest. We waren vrij vroeg klaar en we hadden een hele middag om te relaxen. Ik had een massage van een uur geboekt maar in Fiji time was dit zeker 40 minuten? Deze massage sloeg trouwens echt nergens op, ze deden me niet eens pijn! ’s Avonds werd het weer gezellig en eindigden we onze avond weer in de kamer van onze gids en chauffeur die bier naar binnen gesmokkeld hadden.

Onze kamer met 26 bedden was helemaal volgepakt en de bus ook op de derde dag; we waren nu met een mannetje of 22. We moesten een hoop rijden en dat was niet echt idiaal voor m’n iets te lange beentjes. Na een slaperig ritje van ongeveer 2 uur gingen we een Fiji school bezoeken. Een compleet gekkenhuis toen we naar de klassen van de jongere kinderen gingen haha. Schreeuwen, springen, klimmen, high fives en alles. Ze waren érg enthousiast, en dan te bedenken dat zij drie keer per week bezoekers krijgen van de Feejee Experience. Toen we weg gingen deden ze nog een vaarwel liedje/dansje. Dit was bestwel indrukwekkend, wat een geluid kunnen die kleintjes maken. Een kort tourtje door de hoofdstad Suva bracht ons weer bij een ander Fiji vlilage waar we een officiele cava-ceremonie hadden met een heuze chief. Naja, de chief was ff de hort op en toen kregen we z’n neef Henk. Hier hebben we ook gelunched en nog ff gechild.

Hierna zouden we gaan raften op van die bamboevlotten maar dit ging niet door omdat alle vlotten de avond ervoor weg waren gedreven door de regen haha. Iedereen helemaal teleurgesteld enzo. Ik wist niet eens dat we dit zouden gaan doen dus mij maakte het allemaal niet zoveel uit. Hierdoor kwamen we vroeg in de middag in ons resort aan en hadden we nog wat chil-tijd. De cava had trouwens wel een beetje z’n werk gedaan want in het 2 uur durende ritje van de school naar het resort lag iedereen te pitten. ’s Avonds heb ik compleet nuchter meegedaan aan spelletjes/dans avond en na nog een cava-ceremonie ging ik voor het eerst rond een schappelijke tijd op bed, ik had iedereen “de mazzel” gewenst. Sommige kon ik het erg goed mee vinden maar vooral een paar mensen die er de tweede en derde dag bij waren gekomen was ik liever kwijt dan rijk. Vanaf dag een zat er ook een vreselijk wijf bij, we noemden haar al “she”, want “she” had altijd wat. De rest heeft hierna nog rond het kampvuur gezeten. Waarom ik dan zo vroeg en bijna nuchter op bed ging? Ik ging de volgende dag namelijk, eindelijk weer eens, DUIKEN!@#$%^&*()_+

Het was alweer ruim een maand geleden en ik had nog niet eens m’n eigen, nieuwe mask kunnen testen. Fiji noemen ze “the soft coral capital of the world”. Bij de eerste duik, waar ik weer ff aan het martelen was om beneden te komen (ik vroeg 9, geen 6 kilo Frits!), werd ik hier meteen mee geconfronteerd: 2 vette bommies (soort van rotsblokken onder water) helemaal bedekt met zacht koraal, helemaal geweldig. Ik heb in totaal 7 duiken gedaan in 3 dagen vanaf Volivoli Beach, de ene nog mooier dan de andere. Ik heb heel veel (vooral tropische) vissen gezien die ik van m’n leven nog niet had gezien. Op een gegeven moment zag ik paarse vissen en paars koraal, zeer mooi. Na de eerste dag duiken zei de boot: doe het zelf maar. Dat resulteerde in een lunch om 4 uur in de middag.

Een van de duiken was een shipwreck. Maar dan geen schip maar een ferry. In 2003 was daar een roll-on roll-of Ferry gezonken met allemaal auto’s en goederen er op. Leuk detail: vlak nadat deze gezonken was zijn lokale duikers en duikscholen uit de omgeving massaal naar beneden gegaan om het bier te stelen dat nog in de ferry lag haha, geweldig. Niemand raakte gewond trouwens bij dit ongeluk. Anyway, omdat de ferry op z’n kop was gezonken kon je hier naar binnen om de auto’s te bekijken. Ik zag dit niet zo erg zitten want ik weet van mezelf dat ik geen wrak-, grot- of nachtduiker ben. Toen ben ik maar niet naar binnen gegaan en heb ik een beetje om het wrak heen gezwommen en gewacht tot de rest terug kwam. Ja, ik was dus helemaal alleen voor een kwartier. Een beetje tegen de regels in, maarja, niks gebeurd. En hoe cool zou het wezen als ik als enige iets mega’s had gezien? Dat had ik niet, maar toch. De laatste duik was de “Bulamaker” met vele swimtroughs, dat was wel leuk om te doen, je had hier geen schijnbatterij nodig dus veilig genoeg voor mij. Ik heb m’n mask bij elke duik een keertje of 10 moeten schoonmaken onder water trouwens. Hij zit wel erg comfortabel maar moet denk ik nog ff wennen aan de vorm van me knappe koppie. Een snor schijnt ook problematisch te zijn, maar daar hebben we purol voor, lekker invetten die zooi. Na 4 nachten slapen en 3 dagen duiken nam ik afscheid van Volivoli Beach en het personeel en m’n divemasters. De duikschool hadden hele goede werknemers en alle materialen waren splinternieuw.

Met een Duitse en een Canadese, een nieuwe gids en chauffeur, gingen we de laatste dag van de Feejee Experience doen. Duitsers daar ken je niet mee, dat is een feit, maar met Canadezen al helemaal niet! Ik heb dus niet zo erg veel gepraat in de bus maar een beetje muziek geluisterd. Omdat zij nog geen school hadden bezocht en ik wel, gingen we weer een school bezoeken. Dit was een andere school en ff iets rustiger dan die andere. Hier hebben we wat meer uitleg gekregen over de Fiji leersystemen. Ik was verrast over hun Engels, op hun 4e jaar beginnen ze hier al mee en dat kon ik al wel merken want de meesten spraken beter Engels dan mij (en dan ben ik al gaal goed). Hun rekenwerk laat dan wat weer te wensen over want toen ik ergens 83 dollar voor moest betalen in de avond en ik 100 gaf, moest er toch een rekenmachine bijgepakt worden. Als lunch hadden we Indische Curry, er wonen trouwens heel veel FBI’ers (Fiji Born Indiërs) op het eiland en dat kun je wel merken ook. Van een stukje deeg konden we onze eigen rotti maken, makkie! De dag erna was ik door de curry trouwens vrij verrotti hihihihi.

Na de lunch werd het tijd voor het absolute hoogtepunt van de dag: een bezoekje aan een mud pool. Juist, wéér modder maar nou was ik er op voorbereid. M’n ene stringetje had ik net met de hand gewassen en nou moest ik evengoed weer de modder in. Maar het was wel lachen, het stonk ook helemaal niet. Ik zat helemaal onder. Ik heb hier ook de heftigste foto van mezelf ooit gemaakt, die zien jullie zo wel, jullie zien meteen welke ik bedoel. Na de modder gingen we nog in een hot pool om de modder van ons af te spoelen. Het water was zo warm en iedereen was zo relaxed, mijn relatie met de twee meiden kreeg een hele nieuwe demensie (ofzo). ’s Avonds heb ik zelfs nog ff uitgeweest met ze. Na de trip om het hoofdeiland werd het tijd om de kleinere, tropische eilanden te bezoeken die je altijd op de foto’s ziet.

Eilandhoppen wordt dit ook wel genoemd. Ik had een pas gekocht waarmee ik al betaald had voor de boot, accomodatie en eten. Bij de betere resorts moest je dan nog wat Fiji dollars bij leggen. Er zijn ongeveer 10 eilanden op de Yasawa / Mamanuca eilanden en een stuk of 32 resorts in totaal. Ik had 6 nachten en omdat ik geen zin had om elke dag m’n tas in en uit te pakken had ik voor 3 verschillende eilanden gekozen. Het eerste eiland waar ik heen ging lag helemaal bovenaan, 5 uur met de boot. Ik vond het jammer dat het maar zo kort duurde, ik was zo comfy op die boot; muziekie luisteren, filmpie kijken, knikkebollen en ga zo maar door. Toen ik m’n tas in de dorm had gegooid ging ik toch eens ff vragen hoeveel het nou kostte om te upgraden naar een eigen kamer omdat die huisjes er toch wel stukken beter uitzagen dan die houten stapelbedden. Na een telefoontje met m’n accountant kreeg ik het groene licht en heb ik m’n tas in m’n eigen kamer geknald, heerlijk, ff privacy. En tsja, ik was toch op vakantie, je moet jezelf kietelen wil je lachen, toch? Flashpacker 4 life!

Coral Vieuw heette het resort, hier ben ik twee nachten gebleven en hoewel ik me had voorgenomen om een week lekker in m’n hangmat te gaan liggen ben ik nog best actief geweest. Ik heb op dit eiland 2 duiken gedaan, niet zo goed als op het hoofdeiland maar zeker de moeite waard (dit is de enige plek waar ik 2x een reefshark en een turtle zag, die ik nog nergens anders in Fiji had gezien). Ik ben wezen snorkelen bij ons eiland en een eilandje verder op: Blue Lagoon. Juist, daar is die wijvenfilm over incest opgenomen zo’n 200 jaar terug nu. Omdat ik helemaal into het duiken ben vond ik snorkelen niks meer aan, maar nu kan ik het zeker weer waarderen want snorkelen heeft toch ook wel z’n voordelen: je kunt zolang gaan als je wilt en de kleuren zijn mooier omdat je ondiep bent. Ook heb ik hier nog een cave-trip gedaan. Dat was leuk joh, wel een beetje spooky want we moesten een keer onder water zwemmen naar een andere grot en het was een beetje erg donker maar onze gids had z’n zak en lamp bij hem dus dat kwam wel goed. Het entertainment op dit eiland was ook wel lachen. Hoewel ik natuurlijk een stijve hark ben heb ik vrolijk meegedaan met alle dansspelletjes. Het personeel deed ook elke avond mee en zij hadden zeker de meeste lol, schitterend om te zien, wat een gekke mensen.

Het volgende resort die in het midden van de eilandengroep ligt heette Manta Ray Island, daar besloot ik om 3 nachten te blijven. Ik had al gehoord dat je hier de mooiste duiken kon doen en het eten was toch lekker, niet normaal. En ook niet onbelangrijk: voor 10 dollar (3,50 euro) extra had ik m’n eigen hutje op het strand, mwaaaaaaaaaaa. De hoofdreden waarom ik hier langer bleef dan de rest waren natuurlijk de drop-toilets hihihihi. Om dit eiland heb ik in totaal 2 dagen gedoken (4 duiken). De eerste dag vond ik vele malen mooier en tijdens m’n laatste duik op dag 2 kreeg ik beetje last van m’n oor dus had ik besloten om niet meer te gaan duiken in Fiji. En 13 duiken in twee weken is niet slecht, toch? De laatste duik was niet zo erg bijzonder maar toen ik het water uitstapte zei onze schipper zo van, kom eens hier dan laat ik je iets cools zien. Dus ik stapte op de boot en hij wees zo achter me, lag daar een zeeslang te chillen zo’n 50 cm. achter me waar ik net nog in het water lag haha. Een zeeslang is het meest giftigste beestje onder water en zoniet van de hele wereld. Moet er wel bij vertellen hij niet genoeg kracht in z’n tanden heeft een mens te doden omdat hij nooit door het vlees heen kan bijten. Misschien alleen als hij je bijt tussen je duim en je wijsvinger, maar wat is de kans? Als jij niks geks doet, doet hij ook niks geks.

Helaas was het Manta Ray seizoen al over dus ik heb niet met Manta Rays kunnen snorkelen, maar er was wel een snorkelplek vlak voor het strand. Toen ik voor het eerst ging snorkelen daar moest ik mezelf ff knijpen, zit ik nou in een aquarium ofzo? Niet normaal, zoveel vis en scholen vis, en een vette moray eel en nog veel meer. Heel erg mooi was dat. Voor de rest heb ik hier eindelijk in m’n hangmat gelegen (na een dag of 10 pas, veel te laat) en genoten van het lekkere eten en elke avond lekker vroeg op bed. M’n record was 20:15 uur haha. Ik had twee duiken gedaan en een uur gesnorkeld en om al m’n mooie duiken te vieren vond ik wel dat ik een cocktail verdiend had. Die hakte er zo erg in dat ik na het avondeten meteen op bed kon.

Toen had ik nog een nacht over en die heb ik doorgebracht op een van de Mamanuca Eilanden: Bounty Island, een half uurtje bij het hoofdeiland vandaan dus dat betekende een korte terugreis op de laatste dag. Op dit eiland ben ik nog wezen snorkelen, een wandeling om het hele eiland gemaakt (half uurtje) en had ik weer een massage geboekt. Deze was wel top want zij deed me tenminste pijn en ik heb nog wel gelachen ook met dat mens (ik hou niet van stiltes dus gewoon ouwe hoeren blijven). We hebben ook nog twee potjes pool gespeeld en die heb ik ‘r maar laten winnen. Op dit eiland moest ik ook weer in z’n grote kamer slapen met allemaal andere mensen, maar daar had ik geen zin in en omdat ik naar mijn mening niet zoveel tijd in een hangmat had doorgebracht als ik had gehoopt, ben ik daar maar in gaan tukken. Om 3 uur ’s nachts moest ik de strijd staken omdat het toch wel koud werd. De volgende dag werd ik weer naar het hoofdeiland gebracht en had ik nog één nachtje in m’n eigen kamer in het resort in Nadi.

Toen zat m’n vakantie naar Fiji er alweer op. Ik heb genoten mensen, hopelijk kunnen jullie dat er aan af lezen. Dit is het meest relaxte land waar ik tot nu toe ben geweest in m’n leven. En met relaxed bedoel ik ook veilig. Het meest niet alledaagse wat ik mee had gemaakt is dat er een dame van plezier op me af kwam lopen en vroeg: “Don’t you want a hot peace of chocolate?”. Maar ik bedankte haar vriendelijk voor het aanbod omdat ik altijd puistjes krijg van chocolade (dit is niet waar trouwens, ik krijg helemaal geen puisten van chocolade.....). De stuk of 8 nachten in een eigen kamer hebben me ook érg goed gedaan, na een tijdje reizen is dat af en toe wel eens lekker hoor. Het weer werd na enkele dagen ook wat beter, aan het eind van elke middag had ik wel m’n vest nodig omdat het dan wat afkoelde. Ik zat ook aan het einde van het dry season en wat mij betreft had ik nog geluk met het weer. Ik ben ook lekker bijgekleurd trouwens, m’n benen zijn nog nooit zo bruin geweest als dat ze nu zijn. Ook heb ik bijna twee weken geen schoenen aan gehad, heerlijk. Op de een of andere manier heb ik veel opgetrokken met stelletjes uit Engeland, ik weet ook niet waarom maar die kwam ik elke keer tegen en bijna iedereen zal ik wel weer in Nieuw Zeeland zien straks want de meesten doen een “around the world trip” en hadden Nieuw Zeeland als volgende bestemming. Ik moet zeggen dat het eilandhoppen tot in de puntjes geregeld is en dat dat het ons erg makkelijk heeft gemaakt. Last but not least, ff m’n totaal aantal duiken tellen nu: een, twee, drie, vier, vijf, zes en..........veertig! 46 duiken in 5 maanden tijd, lang niet slecht dacht ik zo. I love it!

“Do you wanna share a cab?”. Zo begon onze ontmoeting en in de taxi, op het vliegveld van Fiji, in het vliegtuig en in de Mac Donalds op het vliegveld van Sydney hebben we continu zitten slap lullen, heerlijk haha. We hebben ook nog namen en nummers uitgewisseld. Nouja, zij heeft mijn namen en nummer dus daar zal ik wel nooit meer wat van horen.

Ja, toen kwam ik 2 dagen geleden weer in Sydney aan voor de derde keer. Van het tropische Fiji naar Kings Cross in Sydney is een grote stap terug maar het is niet anders. Ik slaap nu in de G’day hostel, dat was het eerste hostel waar ik ooit verbleef (krap 10! maandjes terug). Het matras is shit, de kamers zijn klein en schoon is het niet echt, maar de mensen zijn wel oke en daar gaat het allemaal om. Ik moet zeggen dat ik nog niet echt de moeite heb gedaan om te socializen met nieuwe mensen, ff geen zin in denk. Wel heb ik gesocialized met oude bekenden. De eerste avond dat ik terug was heb ik ff wat gegeten, gedronken en gepoold met Kristel, zij zat in m’n kamer in Cairns en was verantwoordelijk voor het verstoren van m’n enige rustige avondje in Airlie Beach. Het was wel gezellie. Na 5 pints of TED’s viel ik bijna om. Zal toch wel iets met de reis te maken hebben die ik nog in de benen had. Gisteravond heb ik dan eindelijk een biertje gedronken met Rob. Rob is de nieuwe gids voor Australian Backpackers en had ik ontmoet op m’n trip door de outback. De laatste keer dat ik hier was kwam ik hem al toevallig tegen in het hostel, toevallig in het stadion en deze keer weer toevallig in een eettentje ergens en gisteren hebben we dus niet zo toevallig ff een paar biertjes gehapt. Voor de rest heb ik besloten om deze dagen Kings Cross niet te verlaten omdat ik toch wel weer zal verdwalen. En ik heb hier alles, legio stripclubs, shemales voor de hostel deur als je naar huis gaat en zelfs een zwembad om de hoek (ik raak er weer aan) dus waarom zou ik?

Tis nu 30 oktober (ik weet bij god niet meer welke dag het is dus ik leef van datum tot datum nu) en over 2 daagjes vlieg ik naar het beloofde land: Nieuw Zeeland. Ik heb zooooooooooveel goede verhalen hier over gehoord, ik barst bijna uit elkaar van de zin. Ik ga hier reizen t/m 23 december en dan voor de laatste keer terug naar Sydney. Het bedrijf waarmee ik reis heet Stray, zij adverteren met “further off the beaten track” en dat sprak me wel aan. Ik vlieg naar Auckland en reis eerst het noordereiland en daarna het zuidereiland. Ik ben van plan een hoop avontuurlijke dingen te gaan doen (hou je vast): skydiven, white & black water rafting, met haaien zwemmen in een kooi, een paar duiken, zorbing (in zo’n plastic bal van een heuvel af rollen), snorkelen met dolfijnen, de hoogste schommel ter wereld en weet ik veel wat nog meer allemaal. Ik hoop wel dat ik na dit alles nog enkele euri’s over heb om naar Azië te gaan..... Maar dat zijn zorgen voor overmorgen. Ook vele, mooie wandelingen door schitterende landschappen, want dat is wat ze me bloofd hebben (en ik heb Lord of the Rings helemaal nooit gezien). Mijn Nieuw Zeelandse nummer zal zijn: +64 210 2975 742. Hiervoor moet ik Leonietje nog ff bedanken, en ook nog bedankt voor die paar Nieuw Zeelandse dollars, de eerste twee biertje die ik daar drink zijn op jouw gezondheid!

Kort bloggie deze keer van een kortere periode, misschien toch eens vaker doen? We zullen zien wanneer de volgende weer is. Ik ga nog ff door deze twee dagen heen bijten en dan is het weer tijd voor het volgende deel van m’n trip. Tijd gaat hard trouwens, ik zit “as we speak” alweer op 2/3 van m’n reis. AAAAAAAAAAAA!

Werkse! (of is het nou weekend?)