Qua kilometertjes gaat ie lekker nu!
Door: René
Blijf op de hoogte en volg René
19 Maart 2009 | Australië, Boulder
Daar issie weer hoor! Ik kreeg bijna geen reacties meer op m’n vorige blog dus dan wordt het hoog tijd voor een nieuwe. En net als bij de vorige, lijkt het alweer een eeuwigheid geleden dat ik met de volgende dingen bezig was:
Na het schilderen van de wasruimte heb ik nog enkele andere huishoudelijke klusjes gedaan zoals een dak schoongemaakt met gevaar voor eigen leven (zo’n golfplaat), beetje schoongemaakt, een kast in elkaar gezet en dat soort dingen. Niet zo boeiend dus, en zoals ik in m’n vorige blog al zei, werken komt wel weer als ik terug ben! Het gezin was wel erg leuk trouwens en het huis lag op een vrij ideale locatie. Het centrum lag op 10 minuten loopafstand (terug 20 minuten i.v.m. een enorme heuvel) en 5 minuten van de Gorge. Bij de Gorge was het buitenzwembad, een enorm meer en gewoon een super mooie omgeving. Best wel bizar want het is gewoon in een stad. Nadat ik in de langste enkelvoudige stoeltjeslift ter wereld had gezeten, ofzo, ben ik daar eens een wandeling gaan maken. Echt super mooi, jullie zien het zo wel (over een paar uur, als jullie uitgelezen zijn hihihi) op de foto’s.
In Launceston heb ik mezelf qua uitgaan ook voor het eerst in het diepe gegooid. Het was vrijdagavond, en wat doe je als je werkweek er dan op zit? (hoewel ik in het weekend ook nog aan de bak moest) Juistum, een biertje happen. Maar mijn duitse mede-WWOOF’ster wilde niet mee. Lekker boring mens wat dat betreft dus toen ben ik maar moederziel alleen naar een kroeg gegaan. Na 2 pints aan de bar te hebben gezeten, voor me uit te staren en met niemand te hebben gesproken, ging maar eens een kijkje nemen op het buitenpleintje. Toen ik daar aan de bar stond een biertje te bestellen, vroeg aan enen een gozer of ik 50 cent voor hem had. Die munten zijn zo woest groot dus die was ik toch liever kwijt dan rijk. Na de “cheers mate” zei ik op mijn beurt “can I sit with you guys now, because I’ve just payed you for that”. Haha, zo pak je dat dus aan. Uiteindelijk heb ik een hoop mensen gesproken en was het een super gezellige avond. Toen ik ff op m’n klokkie keek ging het wijzertje alweer naar de 2 toe dus toen ben ik maar naar “huis” gegaan. En ik wist dat die heuvel groot was, maar geloof me, met een paar pints in je lichaam lijkt het wel de Mount Everest!
De dag daarna was er nog een feestje in het huis waar ik WWOOF’te, de vrouw des huizes, Monique, was namelijk jarig en tevens was er een afscheid van iemand die daar een kamer huurde. Ik viel dus precies met m’n neus in de boter. Ik heb veel kennissen van Monique ontmoet en ik moet zeggen dat ik na 10x mijn verhaal te hebben verteld over waar ik vandaan kwam, waar ik allemaal al was geweest en waar ik allemaal nog heen ging, het wel behoorlijk gehad had met dat verhaal. Gelukkig was toen iedereen er zo’n beetje wel dus kon mijn avond ook beginnen. Niet echt het grootste feest dat ik ooit heb meegemaakt maar het was wel leuk. En ik heb nog contact gelegd met iemand die misschien via via een korting kan regelen voor het met witte haaien zwemmen, dus lucratief was het avondje ook wel (hoewel we nog maar moeten zien hoe dat afloopt). De dag na het feestje hadden we ons laatste avondmaal, en hoe toepasselijk, pizza! En het was niet eens mijn idee. Maandag heeft Monique mij afgezet bij het hostel waar ik al eerder had geslapen. Ik vloog eigenlijk dinsdag pas richting Adelaide maar omdat iedereen het huis verliet op maandag, was ik ook maar zo sociaal om haar de rust te gunnen want ze was al vanaf september ofzo niet meer alleen met haar kinderen in huis geweest. Dit vertelde ik haar ook, en meteen daarna ook dat dat maar een smoes was omdat ik eigenlijk gewoon nog een dagje vrij wilde hebben haha, eerlijk als ik ben!
Dat was dus alles over mijn verblijf in Tasmanië. Vele reizigers slaan dit stukje Australië over en ik snap daar helemaal niks van. Maar goed, dat moeten ze lekker zelf weten. Ik heb er een mega mooie tijd gehad. En toen dus op naar Adelaide. Eerst een uurtje terug naar Melbourne vliegen en na een tussenstop van 3 hele kwartiertjes weer een uurtje vliegen naar Adelaide. Door vele al gewaarschuwd dat er niet zoveel aan is en in zekere zin was dat wel zo. Maarja, zoals misschien al eerder gezegd, ik kan me overal vermaken dus “no worries”. Toen ik daar aan kwam met een jetlag van een half uur (ik had er nog nooit van gehoord maar blijkbaar is er dus een plek in de wereld waar het tijdsverschil een half uur is) was het regenachtig en bewolkt. De eerste dag heb ik maar een beetje rondgelopen en 2 tourtjes geboekt: een 2-daagse trip over Kangaroo Island (nog weer eens kamperen maar achteraf viel dat wel mee, later meer) en een wijnproeverij bij de Barossa Valley, bij de smeerlappen onders ons wel bekend denk ik, o.a. Jacobs Creeck wordt daar gemaakt. De tripjes waren wel vlak achter elkaar maar daar ik zo m’n redenen voor. Ik kwam dinsdag aan en het weer zou pas in het weekend beter worden dus daarom Kangaroo Island maar in het weekend geboekt en de wijnproeverij meteen de maandag erna. Waarom dan zo snel daar achteraan hoor ik jullie denken? Want m’n trein naar Kalgoorlie ging donderdag pas weg. Nouja, die maandag was ik dus jarig, en hoe kun je die nou beter vieren dan met een zootje wijn? Je zorgen van het ouder worden verdrinken, ideaal.
Goed, eenmaal in Adelaide aangekomen kwam ik op de eerste dag stom toevallig de twee Duitse meiden tegen die ik bij de TASafari had ontmoet. Ik stapte de Peter Pan (soort van Backpackers reisbureau) binnen en daar stonden. Na een kort gesprekje bleek ook nog eens dat ze in hetzelfde hostel zaten. ’s Avonds kwam ik ze weer tegen en ze vertelde me dat ze naar een comedy voorstelling gingen. Op slinkse wijze had ik mezelf ook uitgenodigd om mee te gaan en het was wel leuk. Het ging over sex, dus grappig en nog leerzaam ook. Ben een hoop te weten gekomen hihihihi. Er was trouwens een hoop comedy en muziek te beleven in de stad vanwege het Fringe Festival die ruim 3 weken duurt. Die dag kreeg ik ook nog een telefoontje van Dominique. De oplettende kijkertjes weten wel dan die bij mij in de groepsvlucht zat en dat ik daar in Melbourne ook nog een leuke tijd mee had gehad. Zij ging op weg naar een werkplek en verbleef voor 1 dagje in Adelaide. Dus de volgende dag had ik ook gelijk weer wat te doen. Het was een gezellig weerzien. Beetje door de stad geslenterd, koffie drinken, potje poolen en de tussenstand naar 6 – 3 voorsprong gebracht en ’s avonds uit geweest. Zij was daar met haar nieuwe reismaatje en zij kon weer een gozer die in Adelaide woonde, hij en nog iemand hebben ons toen meegenomen naar de andere kant van de stad naar het festival terrein is. Er was niet veel te beleven totdat we uitgenodigd werden voor een een of andere comedy voorstelling. Dat was met stip de raarste 10 dollar die ik ooit uitgeven heb haha. Laten we het er maar op houden dat het een circus voorstelling was voor volwassenen met hier en daar een beetje naakt. Maar het was zeker een leuke avond. 3 dikke zoenen en een knuffel (kijk maar uit mensen, ik ben helemaal into het knuffelen nu) en dat was mijn weerzien met Dominique. En wie weet komen we elkaar nog eens tegen dit jaar.
De paar dagen daarna heb ik niet zoveel bijzonders gedaan. Beetje gezwommen, schrok er van hoe lekker het nog ging trouwens, beetje door de stad slenteren en ik heb ook nog 2 Chinese massages gehad. M’n arme ruggetje had een hoop te voorduren gekregen met al dat kamperen en al die verschillende bedden. Kwam ik daar aan, moest ik m’n kleren aan houden! Snappen jullie dat nou? Als er toch zo’n gozer met zo’n goddelijk lichaam binnenkomt dan vraag je toch meteen of ie z’n kleren uittrekt. Naja, met spijkerbroek en t-shirt aan was het evengoed best effectief. Maar ze kunnen toch niet tippen aan m’n sportmasseur thuis hoor. Adelaide was trouwens de eerste plek waar ik écht alleen was. In Sydney waren we met de mensen van de groepsvlucht, en Melbourne ook nog een paar en daarna met Christel en in Tasmanië eerst een tour en daarna WWOOF’en. Maar goed, ik moet zeggen dat het me goed afgaat. De makkelijkste plek om mensen te ontmoeten is gewoon op het balkon of in de tuin of in de keuken of weet ik veel waar in het hostel. So easy! Binnen 1 minuut weten ze wel dat er een Dutchie in the house is. Het backpacken in het algemeen gaat me trouwens ook al beter af. Hostels regelen, shuttle bussies bestellen, en..... het kaartlezen zit er ook al helemaal in! En met kaart bedoel ik gewoon een plattegrondje van de stad. Zo nu en dan alleen uitgaan zit ik ook niet meer mee.
Kangaroo Island: de weergoden waren me nog steeds niet helemaal gunstig gezind, het was bewolkt en koud (20 graden of misschien wel minder). En een andere god was me ook niet zo gunstig gezind want van de 12 mensen die mee gingen waren er 9 Duits! Ik heb niks tegen Duiters hoor, zolang ze maar een beetje met je praten en bij voorkeur nog Engels ook natuurlijk. Dat gebuerde uiteindelijk niet zoveel dus ik heb veel met twee engelse meiden opgetrokken en onze gids, Ben. Kort gezegd hebben we daar het volgende gedaan en gezien: 500 trappen omhoog naar een uitkijkpunt, vervolgens weer 500 omlaag wat nog erger is, sandboarden (net als snowboarden maar dat op zand), Remarkable Rocks bekeken, gewandeld naar een afgelegen strand en heel veel wildlife gezien op verschillende plaatsen: dolfijnen, koala’s, pinguins, kangaroo’s, walibi’s, zeehonden, zeeleeuwen, en zeldzame vogels zoals een zwarte kakatoe. Al met al was het wel leuk allemaal maar met Tasmanië achter de rug waren er veel overeenkomsten, dat was best jammer, maar ach. En het kamperen, pfffff. Noemen ze dat nou kamperen? Kwamen we daar aan, staat er gewoon een huis ergens midden in de bush bush met stroom, wc, douche, water, elektra en en stapelbedden binnen. Geef mijn dan maar echt kamperen net als in Tasmanië..... Is het dan nooit goed? Nope, dat is een ding wat hier precies hetzelfde is als thuis. Ik heb trouwens buiten geslapen in m’n swag met nog een paar andere mensen. Toch een beetje dat kampeergevoel opdoen he. En het kampvuur deed ook wel lekker mee bij dat gevoel.
Na twee drukke dagen werd ik weer gedropt bij m’n hostel waar ik om 00:00 uur 23 jaar oud werd. Normaal gesproken zaten er altijd wel een paar mensen op het balkon dus ik snel douchen, wat eten scoren en veel te duur bier kopen ergens in een restaurant. Kom ik daar aan vol goede moed, balkon leeg! Haha, lekkerrrrrr. Uiteindelijk kwam er iemand buiten zitten en daar heb ik tijdje mee zitten praten en maar eerlijk gezegd dat ik jarig werd. En toen om 23:30 gebeurde het, wat ik dus al dacht. Niemand wist van het tijdsverschil dus om een half uur te vroeg kreeg ik allemaal zingende mensen aan de telefoon haha. Ik liet ze natuurlijk eerst uitzingen en daarna vertelde ik ze dat ze ietjes te vroeg waren. Toen iedereen uitgebeld was en ik écht jarig was, heb ik een biertje weggeven en geproost op m’n verjaardag. Je moet toch wat! Het volgende stukkie tekst had ik de dag na m’n verjaardag op m’n hyves gezet maar dat zegt wel alles over die dag dus denk even met me terug naar 10 maart:
Ik heb gisteren m'n leukste verjaardag in jaren gehad. Ik had een wijnproeverij geboekt en heb in totaal ongeveer 30 verschillende soorten wijn geproefd. Uiteraard allemaal opgedronken en niet uitgespuugd. Bij de eerste proeverrij moest ik bekennen dat het m'n verjaardag was en elke proef daarna was natuurlijk onder het mom van: "to your birthday". Bij de lunch hadden we als toetje een fruitcacke en voor de gelegenheid zat er een kaarsje in en begon de hele groep "Happy Birthday dear Dutchie" te zingen. Dat was wel echt leuk, geeft je toch een goed gevoel al die aandacht hihihihi. In de bus kwam ik nog een mega leuke groep mensen tegen, dat maakt zo'n tour altijd leuker en met hun ben ik 's avonds nog gezellig uit eten geweest (ze hadden me een kwartier na kennismaking al uitgenodigd). Het afscheid leek wel of we jaren met elkaar op hadden getrokken maar het was dus maar een dag, dat had ik nog niet vaker mee gemaakt. Daarna kwam ik nog 2 gozers tegen die ik in Sidney had ontmoet en daar nog ff wat mee gedronken tot het 12 uur was en m'n verjaardag (in Australië) voorbij was.
Duidelijk toch? Gewoon een super leuke dag die ik niet verwacht had. Toen werd het eindelijk iets warmer, rond de 30-32 graden en toen ben ik eindelijk naar het strand gegaan ergens in een buitenwijk. Gewoon een paar uur lekker liggen muiven met m’n Ipod in en een boekkie gelezen. Was ik wel aan toe ook want ik merkte dat ik vrij moe was. Eerst dacht ik dat dat het “23 jaar effect” was maar het zal wel door de drukke dagen daarvoor zijn gekomen. Die dag was ik beetje saggie en had ik ff geen zin om weer te socializen op het balkon dus lekker de hele avond in de tv-room gehangen. In m’n dagboekkie staat nu dat ik uitgestad en uitgeduitst ben. Gelukkig ging m’n trein al snel richting Kalgoorlie. Ik moet dit nog ff kwijt: ik ben een sok kwijtgeraakt in Adelaide! Ik denk tijdens het wassen, en ik maar denken dat alleen onze wasmachine thuis kleding op eet.... Conclusie over Adelaide: ik had kunnen leven zonder, maar ook met, gezien ik nog leef.
En toen op naar Kalgoorlie. Waarom Kalgoorlie? Ik had van te voren al wat leuke dingen gehoord over Kalgoorlie en z’n geschiedenis. Ook had ik begrepen dat het er vrij rustig is en daar was ook wel ff aan toe na al die steden. Ik had dus een treinkaartje gekocht: 144 dollar voor een afstand van ongeveer 1600 km, 26 uur treinen, zittend, gemiddelde snelheid 85 km/ph. Deze treinrails heet de Indian Pacific en je zou ook van Sydney naar Perth kunnen, dan ben je 65 uur bezig (3 dagen / 3 nachten) over een afstand van 4352 km. Een daggie was voor mij wel genoeg. Vliegen had ook gekund maar dan had ik eerst naar Perth gemoeten om vervolgens evengoed de trein te pakken en voor de ervaring was het ook best leuk: 1600 km treinen door zand, zand, zand en een paar verdwaalde bomen en erg af en toe een stadje waar dan 2 mensen wonen haha. Als ik 2 uur geslapen heb van de 26 dan was het veel. Er zaten nog 2 meiden aan de andere kant naast me en weet je waar die vandaan kwamen? Juist! Maar zij waren wel leuk en daar heb ik bijna de hele dag mee zitten praten en onzin lopen verkopen (ook nog een paar dollar verdiend dus hihihihi).
Kalgoorlie ligt in Western Australia, wij locals noemen he gewoon WA. WA is de grootste staat van Australië en neemt 1/3 van het hele land in beslag. Er wonen geen 1/3 van alle Australiërs want WA bestaat uit heel veel outback (uitgestrekte vlaktes met om de paar honderd km eens een teken van leven). In WA wordt het grote geld verdiend waar zo’n beetje de hele Australische economie op draait. Dit geld wordt voornamelijk verdiend met grondstoffen (goud, zilver, brons, nikkel, opaal etc. etc.) op te graven en door te verkopen. Perth is de hoofdstad en Kalgoorlie ligt daar 600 km voor. Kalgoorlie heeft een rijke geschiedenis om zijn mijnen. Ruim honderd jaar geleden werd hier voor het eerst goud ontdekt en sindsdien draait dit stadje daar op. In goede vroegerij tijden woonden hier 110.000 mannen! (nu zo’n 30.000 mensen, voornamelijk gewoon gezinnen) Om al die mannen tegemoet te komen waren hier ook veel bordelen en skimpy’s (vrouwen die je biertje schenken in bikini). En van beiden is nog wel wat over. Mijn hostel is bijvoorbeeld een voormalig bordeel en aan de overkant zitten er nog drie die momenteel in bedrijf zijn. In de ouderwetse Hotel Saloons staan ongeveer de helft aan skimpy’s achter de bar en de andere helft in gewone kleding. Tot zover de geschiedenis van mr. Tol.
In m’n hostel aangekomen ging ik natuurlijk meteen naar buiten en daar kwam ik hoop leuke mensen tegen. Niet zoveel backpackers maar gewoon mensen die hier werken en in het hostel wonen. En m’n kamer, een geschenk uit de hemel! Een 4-persoons kamer waar ik de enige ben en ik slaap in een twijfelaartje, heerlijk. Dat was precies de rust die ik nodig had. En omdat het niet zo druk is in het hostel en dus ook niet in de keuken, heb ik elke avond nog zelf “gekookt”. Raviolie, lasagna, pizza, carlic bread en een maaltijdsalade met kangaroovlees. De eerste vier zijn alleen maar om op te warmen, maar toch, ik ben nog niet een keer uit eten geweest hier. Iets wat ik hiervoor dagelijks deed. Ik kwam op vrijdag aan en werd meteen geconfronteerd met het nachtleven hier. Ik ff rondkijken om een uur of 10, allemaal dronken, luidruchtige mafkezen haha. Dat was ik ff niet meer gewend want in de grote steden beignt het dan nog niet eens. Na twee pints ben ik maar weer weggegaan want ik was evengoed wel moe van de treinreis. Zaterdag heb ik gezellig bij het hostel gezeten en daarna nog uitgeweest met een Kiwi (Nieuw-Zeelander) en een Frenchi. Dat moest ik zondag bekopen met een extreme kater. Ik had het kunnen weten, eerst rose en dan bier en dan weer rose dat kan niet goed gaan. Zondag was als elke zondag thuis: hele dag op bed, South Park kijken, lasagna eten, chips eten en evengoed weer rose drinken.
Die maandag had ik m’n eerste tour door de “stad” en omliggende plaatsjes. De gemiddelde leeftijd van onze groep was 80 dus dat was dolle pret (niet, en de geur was ook niet echt prettig). Maar ik was nog steeds niet helemaal hersteld dus ik heb lekker voorin gezeten en niet al te veel gepraat. De tour bestond uit een bezoekje aan de thuisbasis hier van de Flying Doctors (je weet wel, van die tv-serie), een bezoekje aan de Super Pit (grootste open werkende mijn ter wereld, later meer), we zijn nog langs het red light district gereden, maar he, daar “woon” ik tegenover en we zijn nog naar de Mining Hall of Fame geweest. Dat was voor mij wel het hoogtepunt. Een rondleiding op 36,6 meter onder de grond in een oude mijn. En dat was pas de eerste verdieping! Hij ging nog ruim 300 meter verder, ook een voordeel was dat het onder de grond lekker koel is. Want het werd hier weer een stuk warmer: 30-35 graden en dat was ik ff niet meer gewend. Ook heb ik nog gezien hoe ze goud gieten. Zeer interessant allemaal. De dag erna had ik tourtje door de Super Pit, waar ik het net over had. Dat was behoorlijk indrukwekkend. De miljoenen dollars en tonnen in gewicht van afval en grammen goud vlogen me om de oren. Ik heb te veel informatie gekregen om hier nu te vertellen maar nu weet ik wel waarom hier het grote geld verdiend wordt. En die machine’s, whowie, alleen een wiel was al 3 meter hoog ofzo. Het was 38 graden die dag maar het was voornamelijk in een bussie zitten met airco dus het was redelijk te doen. In de avond heb ik nog St. Paddy’s Day gevier hier, een Ierse feestdag. Ik weet bij god niet waarom ze dat vieren maar zolang er bier is, is ik er ook! Het was ff leuk, geen enkele Ier ontmoet trouwens.
En om een beetje mijn blog te beëindigen net als altijd: en nu? Nu pak ik morgenavond om 22:40 uur de trein naar Perth. Perth ligt op dezelfde lijn als Syney maar dan helemaal aan de andere kant. Qua afstand schiet ik al lekker op dus! Zaterdagochtend kom ik daar dan aan. Ik heb een hostel weten te regelen voor 5 nachten en daarna moet ik weer op zoek naar een andere. Het schijnt daar nogal druk te zijn, waarom mag god weten want het is de meest geisoleerde stad ter wereld. Maar we zullen het zien. Ik had het er in mijn vorige blog over dat ik misschien Mark Vos daar tegen zou komen maar dat wordt nog ff niks. Hij is namelijk al de westkust op gegaan. Maar! Volgende week zet Leonie Schilder voet aan land in Perth dus dat moet wel gezellie worden. En met de wetenschap “als ik een scheet laat, kan jij hem ruiken” kom ik Mark ook vast nog wel ergens tegen aan de westkust. Vanuit Perth wil een georganisserde tour doen via de zuid-westkust van 5 dagen. Die eindigd weer in Perth en dan ga ik denk ik een buspas kopen voor de westkust. Een Hopp On Hopp Off service dus dan kan ik er zo lang over doen als ik zelf wil. Ik heb er in ider geval veel zin in. Ik heb vele goede verhalen gehoord over de westkust. Mooi en vooral rustig. Oeoeoeoe, ik hou van rustige plekjes. Ook wel van drukte hoor, zolang het zich maar een beetje afwisselt.
Dan ga ik nu maar eens een beetje stoppen. De teller staat inmiddels op bijna 3 uur en 30 dollar. En nou moet ik nog al m’n foto’s uploaden ook! Pffff, kost me overhemd (die ik niet mee heb). Ik denk dat ik maar eens voor het eerst ga hardlopen, er is hier wel een zwembad maar daar gaat 1 keer in het uur een bus langs. Als ik dus een uurtje wil zwemmen ben ik ruim 2 uur kwijt en daar heb ik nou ff geen zin in. Heb ik gisteren al gedaan, kwam ik daar aan, was het schoolvakantie! Kon ik nog een uur wachten voordat het water in kon. Grrrrrr. En was ik er eindelijk in, ging het helemaal kaa uu tee. De schuld van St. Paddy’s Day, ik zweer het jullie. Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van deze blog want voor m’n gevoel ging ie een beetje moeizaam.....
Los ballos people! Tot in Perth of omgeving.
PS. Sponsoringen voor extra fotoruimte (zie links) zijn ten alle tijden welkom. Ik heb zelf al voor 1000 foto’s betaald maar zit nu al over de 500 en ik moet nog wel ff! (12,5 maand om ongeveer te zijn, time fly’s)
PSS. Waar ik nu zit is het 8 uur tijdsverchil met Nederland. Als bij jullie de zomertijd in gaat, gaat hier de wintertijd in. Dan is het nog maar 6 uur verschil. Just so you know!
Na het schilderen van de wasruimte heb ik nog enkele andere huishoudelijke klusjes gedaan zoals een dak schoongemaakt met gevaar voor eigen leven (zo’n golfplaat), beetje schoongemaakt, een kast in elkaar gezet en dat soort dingen. Niet zo boeiend dus, en zoals ik in m’n vorige blog al zei, werken komt wel weer als ik terug ben! Het gezin was wel erg leuk trouwens en het huis lag op een vrij ideale locatie. Het centrum lag op 10 minuten loopafstand (terug 20 minuten i.v.m. een enorme heuvel) en 5 minuten van de Gorge. Bij de Gorge was het buitenzwembad, een enorm meer en gewoon een super mooie omgeving. Best wel bizar want het is gewoon in een stad. Nadat ik in de langste enkelvoudige stoeltjeslift ter wereld had gezeten, ofzo, ben ik daar eens een wandeling gaan maken. Echt super mooi, jullie zien het zo wel (over een paar uur, als jullie uitgelezen zijn hihihi) op de foto’s.
In Launceston heb ik mezelf qua uitgaan ook voor het eerst in het diepe gegooid. Het was vrijdagavond, en wat doe je als je werkweek er dan op zit? (hoewel ik in het weekend ook nog aan de bak moest) Juistum, een biertje happen. Maar mijn duitse mede-WWOOF’ster wilde niet mee. Lekker boring mens wat dat betreft dus toen ben ik maar moederziel alleen naar een kroeg gegaan. Na 2 pints aan de bar te hebben gezeten, voor me uit te staren en met niemand te hebben gesproken, ging maar eens een kijkje nemen op het buitenpleintje. Toen ik daar aan de bar stond een biertje te bestellen, vroeg aan enen een gozer of ik 50 cent voor hem had. Die munten zijn zo woest groot dus die was ik toch liever kwijt dan rijk. Na de “cheers mate” zei ik op mijn beurt “can I sit with you guys now, because I’ve just payed you for that”. Haha, zo pak je dat dus aan. Uiteindelijk heb ik een hoop mensen gesproken en was het een super gezellige avond. Toen ik ff op m’n klokkie keek ging het wijzertje alweer naar de 2 toe dus toen ben ik maar naar “huis” gegaan. En ik wist dat die heuvel groot was, maar geloof me, met een paar pints in je lichaam lijkt het wel de Mount Everest!
De dag daarna was er nog een feestje in het huis waar ik WWOOF’te, de vrouw des huizes, Monique, was namelijk jarig en tevens was er een afscheid van iemand die daar een kamer huurde. Ik viel dus precies met m’n neus in de boter. Ik heb veel kennissen van Monique ontmoet en ik moet zeggen dat ik na 10x mijn verhaal te hebben verteld over waar ik vandaan kwam, waar ik allemaal al was geweest en waar ik allemaal nog heen ging, het wel behoorlijk gehad had met dat verhaal. Gelukkig was toen iedereen er zo’n beetje wel dus kon mijn avond ook beginnen. Niet echt het grootste feest dat ik ooit heb meegemaakt maar het was wel leuk. En ik heb nog contact gelegd met iemand die misschien via via een korting kan regelen voor het met witte haaien zwemmen, dus lucratief was het avondje ook wel (hoewel we nog maar moeten zien hoe dat afloopt). De dag na het feestje hadden we ons laatste avondmaal, en hoe toepasselijk, pizza! En het was niet eens mijn idee. Maandag heeft Monique mij afgezet bij het hostel waar ik al eerder had geslapen. Ik vloog eigenlijk dinsdag pas richting Adelaide maar omdat iedereen het huis verliet op maandag, was ik ook maar zo sociaal om haar de rust te gunnen want ze was al vanaf september ofzo niet meer alleen met haar kinderen in huis geweest. Dit vertelde ik haar ook, en meteen daarna ook dat dat maar een smoes was omdat ik eigenlijk gewoon nog een dagje vrij wilde hebben haha, eerlijk als ik ben!
Dat was dus alles over mijn verblijf in Tasmanië. Vele reizigers slaan dit stukje Australië over en ik snap daar helemaal niks van. Maar goed, dat moeten ze lekker zelf weten. Ik heb er een mega mooie tijd gehad. En toen dus op naar Adelaide. Eerst een uurtje terug naar Melbourne vliegen en na een tussenstop van 3 hele kwartiertjes weer een uurtje vliegen naar Adelaide. Door vele al gewaarschuwd dat er niet zoveel aan is en in zekere zin was dat wel zo. Maarja, zoals misschien al eerder gezegd, ik kan me overal vermaken dus “no worries”. Toen ik daar aan kwam met een jetlag van een half uur (ik had er nog nooit van gehoord maar blijkbaar is er dus een plek in de wereld waar het tijdsverschil een half uur is) was het regenachtig en bewolkt. De eerste dag heb ik maar een beetje rondgelopen en 2 tourtjes geboekt: een 2-daagse trip over Kangaroo Island (nog weer eens kamperen maar achteraf viel dat wel mee, later meer) en een wijnproeverij bij de Barossa Valley, bij de smeerlappen onders ons wel bekend denk ik, o.a. Jacobs Creeck wordt daar gemaakt. De tripjes waren wel vlak achter elkaar maar daar ik zo m’n redenen voor. Ik kwam dinsdag aan en het weer zou pas in het weekend beter worden dus daarom Kangaroo Island maar in het weekend geboekt en de wijnproeverij meteen de maandag erna. Waarom dan zo snel daar achteraan hoor ik jullie denken? Want m’n trein naar Kalgoorlie ging donderdag pas weg. Nouja, die maandag was ik dus jarig, en hoe kun je die nou beter vieren dan met een zootje wijn? Je zorgen van het ouder worden verdrinken, ideaal.
Goed, eenmaal in Adelaide aangekomen kwam ik op de eerste dag stom toevallig de twee Duitse meiden tegen die ik bij de TASafari had ontmoet. Ik stapte de Peter Pan (soort van Backpackers reisbureau) binnen en daar stonden. Na een kort gesprekje bleek ook nog eens dat ze in hetzelfde hostel zaten. ’s Avonds kwam ik ze weer tegen en ze vertelde me dat ze naar een comedy voorstelling gingen. Op slinkse wijze had ik mezelf ook uitgenodigd om mee te gaan en het was wel leuk. Het ging over sex, dus grappig en nog leerzaam ook. Ben een hoop te weten gekomen hihihihi. Er was trouwens een hoop comedy en muziek te beleven in de stad vanwege het Fringe Festival die ruim 3 weken duurt. Die dag kreeg ik ook nog een telefoontje van Dominique. De oplettende kijkertjes weten wel dan die bij mij in de groepsvlucht zat en dat ik daar in Melbourne ook nog een leuke tijd mee had gehad. Zij ging op weg naar een werkplek en verbleef voor 1 dagje in Adelaide. Dus de volgende dag had ik ook gelijk weer wat te doen. Het was een gezellig weerzien. Beetje door de stad geslenterd, koffie drinken, potje poolen en de tussenstand naar 6 – 3 voorsprong gebracht en ’s avonds uit geweest. Zij was daar met haar nieuwe reismaatje en zij kon weer een gozer die in Adelaide woonde, hij en nog iemand hebben ons toen meegenomen naar de andere kant van de stad naar het festival terrein is. Er was niet veel te beleven totdat we uitgenodigd werden voor een een of andere comedy voorstelling. Dat was met stip de raarste 10 dollar die ik ooit uitgeven heb haha. Laten we het er maar op houden dat het een circus voorstelling was voor volwassenen met hier en daar een beetje naakt. Maar het was zeker een leuke avond. 3 dikke zoenen en een knuffel (kijk maar uit mensen, ik ben helemaal into het knuffelen nu) en dat was mijn weerzien met Dominique. En wie weet komen we elkaar nog eens tegen dit jaar.
De paar dagen daarna heb ik niet zoveel bijzonders gedaan. Beetje gezwommen, schrok er van hoe lekker het nog ging trouwens, beetje door de stad slenteren en ik heb ook nog 2 Chinese massages gehad. M’n arme ruggetje had een hoop te voorduren gekregen met al dat kamperen en al die verschillende bedden. Kwam ik daar aan, moest ik m’n kleren aan houden! Snappen jullie dat nou? Als er toch zo’n gozer met zo’n goddelijk lichaam binnenkomt dan vraag je toch meteen of ie z’n kleren uittrekt. Naja, met spijkerbroek en t-shirt aan was het evengoed best effectief. Maar ze kunnen toch niet tippen aan m’n sportmasseur thuis hoor. Adelaide was trouwens de eerste plek waar ik écht alleen was. In Sydney waren we met de mensen van de groepsvlucht, en Melbourne ook nog een paar en daarna met Christel en in Tasmanië eerst een tour en daarna WWOOF’en. Maar goed, ik moet zeggen dat het me goed afgaat. De makkelijkste plek om mensen te ontmoeten is gewoon op het balkon of in de tuin of in de keuken of weet ik veel waar in het hostel. So easy! Binnen 1 minuut weten ze wel dat er een Dutchie in the house is. Het backpacken in het algemeen gaat me trouwens ook al beter af. Hostels regelen, shuttle bussies bestellen, en..... het kaartlezen zit er ook al helemaal in! En met kaart bedoel ik gewoon een plattegrondje van de stad. Zo nu en dan alleen uitgaan zit ik ook niet meer mee.
Kangaroo Island: de weergoden waren me nog steeds niet helemaal gunstig gezind, het was bewolkt en koud (20 graden of misschien wel minder). En een andere god was me ook niet zo gunstig gezind want van de 12 mensen die mee gingen waren er 9 Duits! Ik heb niks tegen Duiters hoor, zolang ze maar een beetje met je praten en bij voorkeur nog Engels ook natuurlijk. Dat gebuerde uiteindelijk niet zoveel dus ik heb veel met twee engelse meiden opgetrokken en onze gids, Ben. Kort gezegd hebben we daar het volgende gedaan en gezien: 500 trappen omhoog naar een uitkijkpunt, vervolgens weer 500 omlaag wat nog erger is, sandboarden (net als snowboarden maar dat op zand), Remarkable Rocks bekeken, gewandeld naar een afgelegen strand en heel veel wildlife gezien op verschillende plaatsen: dolfijnen, koala’s, pinguins, kangaroo’s, walibi’s, zeehonden, zeeleeuwen, en zeldzame vogels zoals een zwarte kakatoe. Al met al was het wel leuk allemaal maar met Tasmanië achter de rug waren er veel overeenkomsten, dat was best jammer, maar ach. En het kamperen, pfffff. Noemen ze dat nou kamperen? Kwamen we daar aan, staat er gewoon een huis ergens midden in de bush bush met stroom, wc, douche, water, elektra en en stapelbedden binnen. Geef mijn dan maar echt kamperen net als in Tasmanië..... Is het dan nooit goed? Nope, dat is een ding wat hier precies hetzelfde is als thuis. Ik heb trouwens buiten geslapen in m’n swag met nog een paar andere mensen. Toch een beetje dat kampeergevoel opdoen he. En het kampvuur deed ook wel lekker mee bij dat gevoel.
Na twee drukke dagen werd ik weer gedropt bij m’n hostel waar ik om 00:00 uur 23 jaar oud werd. Normaal gesproken zaten er altijd wel een paar mensen op het balkon dus ik snel douchen, wat eten scoren en veel te duur bier kopen ergens in een restaurant. Kom ik daar aan vol goede moed, balkon leeg! Haha, lekkerrrrrr. Uiteindelijk kwam er iemand buiten zitten en daar heb ik tijdje mee zitten praten en maar eerlijk gezegd dat ik jarig werd. En toen om 23:30 gebeurde het, wat ik dus al dacht. Niemand wist van het tijdsverschil dus om een half uur te vroeg kreeg ik allemaal zingende mensen aan de telefoon haha. Ik liet ze natuurlijk eerst uitzingen en daarna vertelde ik ze dat ze ietjes te vroeg waren. Toen iedereen uitgebeld was en ik écht jarig was, heb ik een biertje weggeven en geproost op m’n verjaardag. Je moet toch wat! Het volgende stukkie tekst had ik de dag na m’n verjaardag op m’n hyves gezet maar dat zegt wel alles over die dag dus denk even met me terug naar 10 maart:
Ik heb gisteren m'n leukste verjaardag in jaren gehad. Ik had een wijnproeverij geboekt en heb in totaal ongeveer 30 verschillende soorten wijn geproefd. Uiteraard allemaal opgedronken en niet uitgespuugd. Bij de eerste proeverrij moest ik bekennen dat het m'n verjaardag was en elke proef daarna was natuurlijk onder het mom van: "to your birthday". Bij de lunch hadden we als toetje een fruitcacke en voor de gelegenheid zat er een kaarsje in en begon de hele groep "Happy Birthday dear Dutchie" te zingen. Dat was wel echt leuk, geeft je toch een goed gevoel al die aandacht hihihihi. In de bus kwam ik nog een mega leuke groep mensen tegen, dat maakt zo'n tour altijd leuker en met hun ben ik 's avonds nog gezellig uit eten geweest (ze hadden me een kwartier na kennismaking al uitgenodigd). Het afscheid leek wel of we jaren met elkaar op hadden getrokken maar het was dus maar een dag, dat had ik nog niet vaker mee gemaakt. Daarna kwam ik nog 2 gozers tegen die ik in Sidney had ontmoet en daar nog ff wat mee gedronken tot het 12 uur was en m'n verjaardag (in Australië) voorbij was.
Duidelijk toch? Gewoon een super leuke dag die ik niet verwacht had. Toen werd het eindelijk iets warmer, rond de 30-32 graden en toen ben ik eindelijk naar het strand gegaan ergens in een buitenwijk. Gewoon een paar uur lekker liggen muiven met m’n Ipod in en een boekkie gelezen. Was ik wel aan toe ook want ik merkte dat ik vrij moe was. Eerst dacht ik dat dat het “23 jaar effect” was maar het zal wel door de drukke dagen daarvoor zijn gekomen. Die dag was ik beetje saggie en had ik ff geen zin om weer te socializen op het balkon dus lekker de hele avond in de tv-room gehangen. In m’n dagboekkie staat nu dat ik uitgestad en uitgeduitst ben. Gelukkig ging m’n trein al snel richting Kalgoorlie. Ik moet dit nog ff kwijt: ik ben een sok kwijtgeraakt in Adelaide! Ik denk tijdens het wassen, en ik maar denken dat alleen onze wasmachine thuis kleding op eet.... Conclusie over Adelaide: ik had kunnen leven zonder, maar ook met, gezien ik nog leef.
En toen op naar Kalgoorlie. Waarom Kalgoorlie? Ik had van te voren al wat leuke dingen gehoord over Kalgoorlie en z’n geschiedenis. Ook had ik begrepen dat het er vrij rustig is en daar was ook wel ff aan toe na al die steden. Ik had dus een treinkaartje gekocht: 144 dollar voor een afstand van ongeveer 1600 km, 26 uur treinen, zittend, gemiddelde snelheid 85 km/ph. Deze treinrails heet de Indian Pacific en je zou ook van Sydney naar Perth kunnen, dan ben je 65 uur bezig (3 dagen / 3 nachten) over een afstand van 4352 km. Een daggie was voor mij wel genoeg. Vliegen had ook gekund maar dan had ik eerst naar Perth gemoeten om vervolgens evengoed de trein te pakken en voor de ervaring was het ook best leuk: 1600 km treinen door zand, zand, zand en een paar verdwaalde bomen en erg af en toe een stadje waar dan 2 mensen wonen haha. Als ik 2 uur geslapen heb van de 26 dan was het veel. Er zaten nog 2 meiden aan de andere kant naast me en weet je waar die vandaan kwamen? Juist! Maar zij waren wel leuk en daar heb ik bijna de hele dag mee zitten praten en onzin lopen verkopen (ook nog een paar dollar verdiend dus hihihihi).
Kalgoorlie ligt in Western Australia, wij locals noemen he gewoon WA. WA is de grootste staat van Australië en neemt 1/3 van het hele land in beslag. Er wonen geen 1/3 van alle Australiërs want WA bestaat uit heel veel outback (uitgestrekte vlaktes met om de paar honderd km eens een teken van leven). In WA wordt het grote geld verdiend waar zo’n beetje de hele Australische economie op draait. Dit geld wordt voornamelijk verdiend met grondstoffen (goud, zilver, brons, nikkel, opaal etc. etc.) op te graven en door te verkopen. Perth is de hoofdstad en Kalgoorlie ligt daar 600 km voor. Kalgoorlie heeft een rijke geschiedenis om zijn mijnen. Ruim honderd jaar geleden werd hier voor het eerst goud ontdekt en sindsdien draait dit stadje daar op. In goede vroegerij tijden woonden hier 110.000 mannen! (nu zo’n 30.000 mensen, voornamelijk gewoon gezinnen) Om al die mannen tegemoet te komen waren hier ook veel bordelen en skimpy’s (vrouwen die je biertje schenken in bikini). En van beiden is nog wel wat over. Mijn hostel is bijvoorbeeld een voormalig bordeel en aan de overkant zitten er nog drie die momenteel in bedrijf zijn. In de ouderwetse Hotel Saloons staan ongeveer de helft aan skimpy’s achter de bar en de andere helft in gewone kleding. Tot zover de geschiedenis van mr. Tol.
In m’n hostel aangekomen ging ik natuurlijk meteen naar buiten en daar kwam ik hoop leuke mensen tegen. Niet zoveel backpackers maar gewoon mensen die hier werken en in het hostel wonen. En m’n kamer, een geschenk uit de hemel! Een 4-persoons kamer waar ik de enige ben en ik slaap in een twijfelaartje, heerlijk. Dat was precies de rust die ik nodig had. En omdat het niet zo druk is in het hostel en dus ook niet in de keuken, heb ik elke avond nog zelf “gekookt”. Raviolie, lasagna, pizza, carlic bread en een maaltijdsalade met kangaroovlees. De eerste vier zijn alleen maar om op te warmen, maar toch, ik ben nog niet een keer uit eten geweest hier. Iets wat ik hiervoor dagelijks deed. Ik kwam op vrijdag aan en werd meteen geconfronteerd met het nachtleven hier. Ik ff rondkijken om een uur of 10, allemaal dronken, luidruchtige mafkezen haha. Dat was ik ff niet meer gewend want in de grote steden beignt het dan nog niet eens. Na twee pints ben ik maar weer weggegaan want ik was evengoed wel moe van de treinreis. Zaterdag heb ik gezellig bij het hostel gezeten en daarna nog uitgeweest met een Kiwi (Nieuw-Zeelander) en een Frenchi. Dat moest ik zondag bekopen met een extreme kater. Ik had het kunnen weten, eerst rose en dan bier en dan weer rose dat kan niet goed gaan. Zondag was als elke zondag thuis: hele dag op bed, South Park kijken, lasagna eten, chips eten en evengoed weer rose drinken.
Die maandag had ik m’n eerste tour door de “stad” en omliggende plaatsjes. De gemiddelde leeftijd van onze groep was 80 dus dat was dolle pret (niet, en de geur was ook niet echt prettig). Maar ik was nog steeds niet helemaal hersteld dus ik heb lekker voorin gezeten en niet al te veel gepraat. De tour bestond uit een bezoekje aan de thuisbasis hier van de Flying Doctors (je weet wel, van die tv-serie), een bezoekje aan de Super Pit (grootste open werkende mijn ter wereld, later meer), we zijn nog langs het red light district gereden, maar he, daar “woon” ik tegenover en we zijn nog naar de Mining Hall of Fame geweest. Dat was voor mij wel het hoogtepunt. Een rondleiding op 36,6 meter onder de grond in een oude mijn. En dat was pas de eerste verdieping! Hij ging nog ruim 300 meter verder, ook een voordeel was dat het onder de grond lekker koel is. Want het werd hier weer een stuk warmer: 30-35 graden en dat was ik ff niet meer gewend. Ook heb ik nog gezien hoe ze goud gieten. Zeer interessant allemaal. De dag erna had ik tourtje door de Super Pit, waar ik het net over had. Dat was behoorlijk indrukwekkend. De miljoenen dollars en tonnen in gewicht van afval en grammen goud vlogen me om de oren. Ik heb te veel informatie gekregen om hier nu te vertellen maar nu weet ik wel waarom hier het grote geld verdiend wordt. En die machine’s, whowie, alleen een wiel was al 3 meter hoog ofzo. Het was 38 graden die dag maar het was voornamelijk in een bussie zitten met airco dus het was redelijk te doen. In de avond heb ik nog St. Paddy’s Day gevier hier, een Ierse feestdag. Ik weet bij god niet waarom ze dat vieren maar zolang er bier is, is ik er ook! Het was ff leuk, geen enkele Ier ontmoet trouwens.
En om een beetje mijn blog te beëindigen net als altijd: en nu? Nu pak ik morgenavond om 22:40 uur de trein naar Perth. Perth ligt op dezelfde lijn als Syney maar dan helemaal aan de andere kant. Qua afstand schiet ik al lekker op dus! Zaterdagochtend kom ik daar dan aan. Ik heb een hostel weten te regelen voor 5 nachten en daarna moet ik weer op zoek naar een andere. Het schijnt daar nogal druk te zijn, waarom mag god weten want het is de meest geisoleerde stad ter wereld. Maar we zullen het zien. Ik had het er in mijn vorige blog over dat ik misschien Mark Vos daar tegen zou komen maar dat wordt nog ff niks. Hij is namelijk al de westkust op gegaan. Maar! Volgende week zet Leonie Schilder voet aan land in Perth dus dat moet wel gezellie worden. En met de wetenschap “als ik een scheet laat, kan jij hem ruiken” kom ik Mark ook vast nog wel ergens tegen aan de westkust. Vanuit Perth wil een georganisserde tour doen via de zuid-westkust van 5 dagen. Die eindigd weer in Perth en dan ga ik denk ik een buspas kopen voor de westkust. Een Hopp On Hopp Off service dus dan kan ik er zo lang over doen als ik zelf wil. Ik heb er in ider geval veel zin in. Ik heb vele goede verhalen gehoord over de westkust. Mooi en vooral rustig. Oeoeoeoe, ik hou van rustige plekjes. Ook wel van drukte hoor, zolang het zich maar een beetje afwisselt.
Dan ga ik nu maar eens een beetje stoppen. De teller staat inmiddels op bijna 3 uur en 30 dollar. En nou moet ik nog al m’n foto’s uploaden ook! Pffff, kost me overhemd (die ik niet mee heb). Ik denk dat ik maar eens voor het eerst ga hardlopen, er is hier wel een zwembad maar daar gaat 1 keer in het uur een bus langs. Als ik dus een uurtje wil zwemmen ben ik ruim 2 uur kwijt en daar heb ik nou ff geen zin in. Heb ik gisteren al gedaan, kwam ik daar aan, was het schoolvakantie! Kon ik nog een uur wachten voordat het water in kon. Grrrrrr. En was ik er eindelijk in, ging het helemaal kaa uu tee. De schuld van St. Paddy’s Day, ik zweer het jullie. Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van deze blog want voor m’n gevoel ging ie een beetje moeizaam.....
Los ballos people! Tot in Perth of omgeving.
PS. Sponsoringen voor extra fotoruimte (zie links) zijn ten alle tijden welkom. Ik heb zelf al voor 1000 foto’s betaald maar zit nu al over de 500 en ik moet nog wel ff! (12,5 maand om ongeveer te zijn, time fly’s)
PSS. Waar ik nu zit is het 8 uur tijdsverchil met Nederland. Als bij jullie de zomertijd in gaat, gaat hier de wintertijd in. Dan is het nog maar 6 uur verschil. Just so you know!
-
19 Maart 2009 - 10:27
René Tol:
Al zeg ik het zelf, ondanks een mindere dag toch weer een staaltje vakwerk.
Keep up the good work! -
19 Maart 2009 - 13:22
Jan En Bertie:
Wij genieten van je verhalen al zijn ze wel kort hoor.De hartelijke groeten van ons. -
19 Maart 2009 - 15:26
Peter V:
Lekker bezig king kom je nog bordele ook tege Nog gefeliciteerd trouwens ouwe pik -
19 Maart 2009 - 16:32
Sharrie:
Hij was weer top René! -
19 Maart 2009 - 20:08
Syl:
He knuffel broertje van me!! Een zwarte kaketoe gezien?! Zo super!!!!!
Dus niet alleen ma heeft een sokkenetende wasmachine! Mooi dat ik dat weet...
Veel plezier in Perth!
x Syl, Frankie & Lennon -
20 Maart 2009 - 09:44
Judith:
Ha Reneetje, prachtverhaal weer! Vooral gelachen om de foto waarop jou haar niet wegwaaide :-) je had zeker je lolbroek aan in dat internetcafeetje!
Heb al lekker weekend, morgen naar je moeders verjaardag en daarna met vriendinnen eruit in Volendam.
Jij ook fijn weekend!
xx jud -
20 Maart 2009 - 13:14
Martin B.:
Hey rene,
Ik wil graag 50 eurocent sponsoren voor je foto's.. Hoe kan ik dit overmaken? -
20 Maart 2009 - 14:50
Mirjam Vos:
Hey René,
Wat een verhaal zeg. Daar kan Markie nog wat van leren :-) Ga je ook een tattoo laten zetten. Ik heb die van Mark al op een foto gezien :-)
Groetjes Mirjam -
20 Maart 2009 - 16:49
Anneke Prinsen:
hoi Rene, ik heb echt effe genoten van je verhaal, leuke belevenissen allemaal en lekker origineel zo tegenover een bordeel, hartstikke gezelleg en weer eens wat anders, je maakt ontzettend leuke foto,s ook, geniet maar weer verder jongen en groeten uit een zonnig volendam (blauwe lucht en 10 graden) Anneke. -
20 Maart 2009 - 18:10
Je Vader:
zonder foto`s kunnen we niet dus heb voor 300 foto`s extra ruimte betaald,dan kan jij weer 10 pints extra nemen hihihi je verhaal en foto`s waren weer super. doe het rustig aan in Perth met leonie ouwe feestbeest.veel plezier verder. pa. -
23 Maart 2009 - 20:27
Nico Kwakman:
René, weer een zeer leesbaar verslag, moet je bundelen als je weer vrom bent : een bestseller, mate ! "Ik, René Tol, reiziger" Foto's ook super ! Ik weet niks te vertellen van de westkust, nooit geweest, wel het noordwesten, in Broome en Derby ! Ik weet niet of je zo noordelijk gaat ?? Ik heb een week gekampeerd in de zgn Kimberley's, ten westen van Darwin, zeer aan te bevelen ! Prachtige natuur ! Darwin was me te warm, erg vochtige warmte, very humid, plus veel dronken Abbo's !
Veel succes op de rest van je trip !
Ik ben al aan het inpakken, nog twee weekjes ! -
25 Maart 2009 - 09:03
Marjann:
Heee Matey,
Leuk Leuk Leuk, as alway's!!!
Keep up the good work!! ;-)
En je gaat als een sneltrein. hahaha....
Blijf genieten he!!!
Xx -
25 Maart 2009 - 11:31
Rosan:
Jij noemt mijn blog lang??? Hoe durf je? Mijn ogen draaien niet, maar vallen bijna uit m'n oogkassen! Ik moet dit in etappes aanpakken! haha Maar jij hebt natuurlijk wel een groter publiek om tevreden te houden.. Wel leuk verhaal weer! Ook herkenbaar en die 1e keer alleen de pub in.. ik herinner het nog goed hehe maar kan nooit erger eindigen dan hij begon! Leuke foto's ook, have fun in Perth! (black betty's op vrijdag!) -
25 Maart 2009 - 12:27
Sandra:
Zo René! Ik heb je bericht weer even gelezen, zo'n stuk! Haha, ik print het tegenwoordig uit om het in de bus te lezen, handig he. Die biebrouwerij draait in ieder geval goed daar, zelfs in deze economische crisis, want in elke alinea staat wel iets over bier, rosétjes of feestjes tot diep in de nacht. En dan dat camperen al die nachten, je moet ook een beetje rusten af en toe hoor! Maar goed om te lezen dat je zo'n leuke verjaardag hebt gehad. En jeetje, wat blijf je nog lang weg! 12,5 maand... Nou Reneétje, tot de volgende keer! Dagboek ik nog in gebruik lees ik! X x -
25 Maart 2009 - 16:00
Gerie B.:
Hey René,
afgelopen zaterdag was ik aan het werk in de Jop waar je maatjes ook zaten. Kijkend naar hen - ze waren opvallend stil, ik denk dat ze je missen - dacht ik bij mezelf: 'Die stap heeft René maar even mooi gezet, in plaats van elk weekend jezelf klem zuipen zit die nou lekker aan de andere kant van de wereld', al hoef je je biertje daar zo te lezen zeker niet te missen!
Zet 'm op daar hè, geniet van elk moment!
-
25 Maart 2009 - 19:05
WEM:
Lieve René,
Mijn oprechte excuses dat ik niet eerder op je verhaal heb kunnen reageren! Natuurlijk ben ik je niet vergeten, ik mis je nog elke dag... Ik heb je verhaal gisteren gelezen en net je foto's bekeken! Ik zie je ringbaardje...tja, wat zal ik daar van zeggen? Ik hou niet zo van behaard, maar het misstaat je niet. Die foto dat je die grote rots probeert op te tillen lijkt net echt, hahaha, hihihi. En op die foto waar de die fles wijn aan je mond zet lijk je wel een smeerlap... Ik heb nog steeds een fles rosé in de ijskast in schuur staan, die komt maar niet op. Misschien dat ie op is voordat je terugkomt, maar dan zal ik zorgen dat ik weer nieuwe in huis haal, want je moet dan wel zsm weer een roseetje komen drinken. Ik ben benieuwd of het weer als vanouds word, maar dat zal wel niet... Ik heb nu al het gevoel dat we van elkaar vervreemden. Nou, ff wat leuks nu want ik word er depri van. Joey zeg sinds een paar dagen z'n eigen naam als je vraagt hoe hij heet. We bellen je van de week weer ff, dan kan je het horen. Verder gaat hier alles z'n gangetje, vakantie voorbij en weer 2 dagen gewerkt deze week. Morgen lekker nog vrij, dan ga ik weer zwemmen met Joey, vrijdag nog 1 dagje werken en dan weekend!!! Jo gaat met z'n vrienden een nachtje naar Groningen. Voor hem wel gezellig, voor mij wat minder. Maar goed, gelukkig heb ik Joey nog. O ja, wat denk je? Één van je favoriete series is weer begonnen. Shouf Shouf, een nieuw seizoen. Van 't weekend had je de eerste aflevering. Erg leuk! Misschien kan je het kijken op uitzendinggemist en anders bestel je de dvd via je favoriete site! Kan ik 'm mooi weer van je overnemen. Ik weet zeker dat mensen je niet vergeten zijn hoor, maar zo gaat dat nou eenmaal. Maar vandaag zijn er weer 4 reacties geplaatst! Misschien missen mensen je te erg en kunnen het niet aan om je verhaal te lezen. En veel mensen lezen je verhaal wel, maar reageren niet... Morgenavond ga ik met Gina naar de bios. Lekker ff naar een meidenfilm, heerlijk! O ja, en nog wat. Ik heb 2 zakken blauwe chips in de la OPEN liggen, van Jo z'n verjaardag denk ik. Die zijn volgens mij nou niet meer knapperig dus moet ik ze weggooien, zonde hè?! Als je eerst maar weer terug bent, dan hoef ik geen eten en drinken meer weg te gooien, hahahah, hihihi. Ik ben alleen thuis vanavond, Jo heeft gitaarles, het gaat goed hoor! Hij heeft vorige week een nieuwe gitaar gekocht. Ik kijk nu al uit naar al die spontane knuffels en zoenen die ik van je krijg als ik je weer zie. Je bent al goed aan het oefenen zie en lees ik. GA ZO DOOR!!! Verder geen nieuws... Veel plezier nog daar!
Heel veel liefs WEM
ps. heeft deze lange reactie het weer goed gemaakt? -
26 Maart 2009 - 19:31
Tomsier:
hallo vriend hoe gaat het daar zo te lezen en te zien goed ik wil je via deze weg even de groetjes doen tom en gaar -
27 Maart 2009 - 18:18
Nico Kwakman:
En zeer zeker Kakadu National Park bezoeken, ten zuiden van Darwin, prachtig mooi natuurpark ! Vooral in deze periode, april-mei, net na de Wet Season !!
Volgende week om deze tijd hang ik in de lucht... -
28 Maart 2009 - 11:20
Nelly Tol:
Hey Rene, wederom weer een mooi verhaal om te lezen en met die foto's erbij hoeven we echt niks te missen van je avonturen daar in Australië. Vind het echt nog steeds knap dat je dit allemaal even in je eentje doet.Ik wens je nog veel plezier en wacht op je volgende verhalen!!
Vele groetjes Nel -
28 Maart 2009 - 20:05
Tante Gerda:
hai vriend, wat weer een prachtverslag. Ik heb nu pas tijd gehad het te lezen en ook de prachtige foto's te bekijken. Ik word er loof van als ik lees wat je allemaal onderneemt en meemaakt. Ben blij dat je er zo van kan genieten. Was deze week nog bij Grafisch Goed en heb je collega's gesproken. Ze missen je en ze vinden het heel stil zo zonder jou! Nou René geniet verder nog en we bellen je weer gauw. Liefs, tante Gé en Ome Thé xxx -
29 Maart 2009 - 09:25
Nico S:
Mooi verhaal king. Muiven rules -
08 April 2009 - 11:27
Judith:
Hee Rene, hoe gaat ie? Hier gaat alles goed! Zijn afgelopen weekend lekker met Syl, Frank en Lennon naar centerparcs geweest. We hadden je nog geprobeerd te bellen maar we zaten in Belgie dus dat lukte niet met dat ene nummer.
Wordt weer tijd voor een nieuw verhaaltje aan de reacties te zien! Hou je taai daar!
xx jud -
09 April 2009 - 06:29
Nico Kwakman:
Brisbane, 9 april 09
Rene, ik zie dat je mijn berichten leest. Waar zit je nu ?? FF kijken of we toch wellicht ergens een kouwe op een terras kunnen drinken. Mijn Tomtom zegt dat het 3600 km rijden is van Brisbane naar Darwin....
(40 uur nonstop rijden)
Maar ik mag graag sturen, vooral in een V6 3 liter karretje ! -
12 April 2009 - 06:23
WEM:
Hé René,
Zalig pasen!
Liefs WEM
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
