Van Broome naar Darwin met een hoop kamperen

Ik heb het licht gezien! Ik drink geen alcohol meer, ik vloek niet meer, ik ben niet meer sarcastisch en ik zag net nog Michael Jackson hier op straat lopen en ik ben het reizen helemaal zat. En dan nu iets wat wél waar is….:

Oh Broome, niks te doen en toch een heerlijke tijd gehad met Didi en Doompy. Met Diederick ben ik 7 dagen op rij naar het strand geweest (dat is volgens mij meer dan ik de hele tijd daarvoor in Australië heb gedaan), we wilden nog voor de 8e dag gaan maar toen werd het ff aan enen koud: 25 graden ofzo met een koel briesje, dat is toch geen strandweer! Toen zijn we maar een filmpje gaan kijken in ons lekkere warme hosteltje. We hebben ook nog een hoop potjes gepoold. Tegen Diederick had ik nog niet eerder gespeeld en we namen afscheid met een stand van 10-8 in mijn voordeel. Met Dominique heb ik een “Poolcompetition around Australia” staan. Ik stond 6-3 voor en nou sta ik 10-8 achter. Volgens mij heeft ze stiekem geoefend is die paar maanden dat we elkaar niet gezien hebben. Maar goed, alles kan nog, ons reisje zit er nog niet op dus tijd zat om m’n voorsprong weer terug te pakken. Na 10 dagen Broome was ik eindelijk goed uitgerust. Hebben we dan helemaal niks nuttigs gedaan? Jawel hoor, op mijn laatste dag in Broome hebben we een auto’tje gehuurd en hebben we (3x raden wie er reed, de vrouw natuurlijk) 130 km gereden om naar een ander strand te gaan haha. 130 km is helemaal niks meer tegenwoordig voor ons Australië-gangers. Dat was wel ff leuk. Na een korte wandeling, overschaduwd door mijn geklaag omdat ik blaren had vanwege mijn nieuwe sandalen (oeps, vorige vergeten in Karijini), kwamen we nog een paar mooie rotsformaties tegen. ’s Avonds hebben we voor de verandering een paar potjes gepoold in combinatie met een goud gele rakker en toen moest ik alweer afscheid nemen. Met de wetenschap dat ik Dominique snel weer zal zien. Maar Didi, snik snik, die zie ik pas weer in Nederland!

Met dubbele gevoelens (beetje verdrietig maar ook wel weer zin in een nieuw avontuur) stapte ik de volgende dag in de jeep voor m’n 9-daagse camping adventure trip van Broome naar Darwin door de Kimberley’s. We waren met z’n negenen, zoals jullie al weten plan ik tegenwoordig alleen nog maar dat soort tripjes. Het was best krap achter in de jeep, maar na twee uurtjes rijden stapte er in enen twee meiden uit. Die ene zat maar te stressen de hele tijd, weet niet wat er loos was. Wel jammer op zich want het leken me wel twee leuke vlotte meiden. Maar goed, ik had lekker meer beenruimte hihihihi. Uiteindelijk kwam ik deze twee meiden hier weer tegen in Darwin, ze hadden een andere tour gedaan met een ander bedrijf. Beetje vaag allemaal als je het mij vraagt. Anyway, de eerste dag was een best stukkie rijden naar het kamp, rond lunchtijd arriveerde we daar. Na de lunch (eindelijk weer eens gezond eten) hebben we een paar mega grote grotten bezocht in de buurt van het kamp. Was wel interessant, een hoop Aboriginal geschiedenis in dit “stukje” Australië. Daarna keerde we terug naar ons kamp en toen verbaasde ik me toch wel ff. Een w.c. die je door kon trekken, een douche, stromend water. Het leek wel een vijf sterren hotel! Dat is toch geen kamperen. Naja, douche natuurlijk niet gebruikt na één dag, ben ff gek (na 9 dagen ook nog niet trouwens hihihihi), maar een w.c. is toch geen overbodige luxe hoor.

Aan het einde van de dag moest ik al concluderen dat we een héle leuke groep hadden. Normaal moet je de eerste dag wel ff wennen aan elkaar enzo en is iedereen nog niet zo open en alles, maar deze keer was ik voor de lunch al helemaal mezelf, René dus. Voor het avondeten had ik zelfs al een Duits meisje ten huwelijk gevraagd. Niet dat ik dat meende natuurlijk, want he, Duitsers….. Na het eten een lekkere pils bij het kampvuur, daar doe je het uiteindelijk allemaal voor. Ik ging als laatste naar bed: om kwart voor 9! Sjonge jonge jonge meissie. Gelukkig werd het de dagen daarna elke avond wat later.

De tweede dag, na een heerlijk tokkie in m’n swag (ik ga dus niet nog een keer uitleggen wat een swag is!) en tentje, gingen we naar de andere kant van het kamp voor een korte wandeling. Daar hebben we de eerste wilde krokodillen gespot. Bovin in Australië hebben ze nogal een paar van die gevallen. Deze waren niet gevaarlijk want het zijn “freshwater crocodiles”, “salt water corcodiles” daarentegen, lusten wel een menselijk happie. Voor de rest was dit daggie wel lekker relaxed. Beetje wandelen, beetje zwemmen, en hier ben ik ook begonnen met m’n jump carriere. En dan bedoel ik niet dat gierige dansje van jaren terug, maar het jumpen van rostsen. Geeft toch elke weer een kick. De eerste was 8 meter, een goed begin. We hadden lunch op een mega locatie, met een hele mooie waterval (had er nou al zo lang niet een meer gezien dat het wel weer ff leuk was). Na de lunch ging ik ff een tukkie doen, uiteraard. Mijn rust werd ernstig verstoord door iemand die water op me gooide, zij hadden natuurlijk verwacht dat ik op zou springen en meteen klaar wakker was. Wisten zij veel hoe lui ik ben als ik slaap, haha. Ik deed een oog open, gaf een klein glimlachje, en deed m’n ogen weer dicht. Helaas moesten we deze locatie toch echt verlaten. ’s Avonds weer een heerlijke kampvuurmaaltijd en deze keer verbleven we wel in de bush: geen w.c., geen douche en geen stromend water. Lovely!

De derde dag hebben we toch een tering eind gereden: 38 km!!! Wederom relaxed dus. We hebben 3 verschillende gorges bezocht waar ik weer een paar jumps heb gedaan. De hoogste was 10 meter. Dan staat er ook nog in m’n dagboekkie: koud ’s nachts. Dus ik denk dat ik het koud had die nacht hihihihi. Overdag hadden we trouwens niks te klagen, 32 graden continu.

De vierde dag hadden we wél een flinke rit op het program: 500 km’tjes. Veel gereden dus, en één zwemmetje gedaan. Deze was zo koud dat ik de rest van de dag klaar wakker was. ’s Avonds kwamen we weer enig sinds in de bewoonde wereld terecht, een stadje genaamd Kununurra. Hier moest de gids wat eten inslaan voor de komende dagen en wij wat drank voor de komende dagen (en dan spreek ik voor mezelf). Het werd best laat, het was al acht uur en we moesten nog eten. Oh ooooooooooh! Maar toen kregen we de grootste verrassing van de trip (en dan spreek ik weer voor mezelf): hij nam ons mee naar een pizzeria. Hmmmmmmmmmmm, daar kan geen kampvuurmaaltijd tegen op hoor! Na deze overheelijke maaltijd zochten we ons plekje op, wederom in de bush. Ik sliep voor het eerst tijdens deze trip niet in m’n tentje en dat was ook gelijk de laatste keer. Ik kon m’n draai gewoon niet vinden, en ik lag ook nog eens vlak bij snurkmans dus dat schoot ook niet op. Ook ik werd een nacht beschuldigd van snurken en dat is natuurlijk waar, maar nou lag ik er wakker van.

De vijfde dag was ik dus behoorlijk brak, daarbij moesten we ook nog eens veel rijden en ik kan niet zo goed slapen in de auto dus ik was nogal cranky. Maar! Ik had nog geen irritaties, er zat zelfs niet eens een irritant persoon tussen deze keer (of ik moest nu die persoon geweest zijn maar dat geloof ik nooit, ben overal geliefd zie je, overal waar ik ga ter wereld hihihi). Was deze groep dan zo leuk, of word ikzelf nou al makkelijker? Wie zal het zeggen!? Deze dag was het 21 juni, gefeliciteerd allemaal thuis, het begin van de zomer. Had ik al verteld dat het hier winter is en het de hele trip 32 graden was? Wel? Oh nou, dan vertel ik gewoon nog maar een keer want dit is pure luxe. Als ik straks terug kom in Dutchland dan loop ik moet je maar rekenen in de zomer nog in m’n skipak (of had ik deze grap nou al een keer gebruikt? Ik weet het niet meer, maak hem te vaak zie je hihihi). Weet niet meer precies wat we gedaan hadden die dag maar het kamp ’s avonds was in Purnululu Narional Park, thuisfront van de Bungle Bungles. De Bungle Bungles zijn in het kort omschreven mega mooie rotsformaties, jullie zien het zo wel op de foto’s.

De zesde dag had ik wel geslapen net als een konijntje die net een dodelijke injectie had gehad (hoop niet dat de bond voor konijnen nou mee leest maar dat zal toch niet?). We moesten eigenlijk om half vijf opstaan om de sunrise (zonsopgang) te bekijken bij de Bungles maar godzijdank had onze gids zich verslapen en werd het half 6. Nog steeds vroeg, maar elk uurtje is er een, vooral voor mij. Na de sunrise hebben we nog een paar andere plekjes in de Bungles bekeken en klommen we weer de fijne jeep in voor een stukkie rijden. Achteraf vond ik de Bungles wel het mooiste van de trip. Het was vroeg dag deze dag maar gelukkig kwamen we ook vroeg bij ons nieuwe kampeerplekkie aan. Dus vroeg een pils open getrokken, vroeg gegeten en vroeg op bed (raar woord is dat trouwens, “vroeg”, zeg het maar eens tien keer achter elkaar).

De zevende dag kon ik eindelijk uitslapen tot 8 uur en wat denk je hoe laat ik m’n tentje uit kroop? Juist! Kwart over fucking zes, ik was al helemaal gewend geraakt aan het vroege opstaan. We moesten niet veel doen deze ochtend, onze gids moest weer voer inslaan in Kununurra en wij hebben een beetje daar rond geslenterd, e-mail gecheckt en alles. En ook nog drank ingeslagen voor onze lang verwachtte Cocktail Night. Na een kort ritje kwamen we aan bij Lake Argyle, waar we de auto hebben verwisseld voor een boot en we heerlijk “op een onbewoond eiland” hebben gekampeerd. Tijdens de boottocht heb ik nog m’n hoogste jump tot nu toe in mijn carriere gedaan, 13 meter. M’n voetjes hadden behoorlijk au en het ademen ging de eerste minuut ook wel ff lastig maar dat was het wel waard. Bij zonsondergang (a.k.a. sunset) lag ik in het water met m’n noodle (zo’n ouwe vrouwen ding om te blijven drijven) en m’n biertje, mijn pleziertje. Dat is nog eens een sunset! Helaas snapte die Franse gozer dat niet en heb ik wel een foto van mezelf in het water maar niet van de zon die aan het settelen is. Grrrrrrrrr. Na deze heerlijk relaxte boottocht (werd wel weer eens tijd voor een beetje relaxen want de afgelopen dagen waren nogal veel rijwerk) kwamen we aan op ons eiland en kon Cocktail Night van start gaan, dat was wel ff gezellie. Omdat ik al een paar biertjes op de boot had gehad voelde ik hem behoorlijk hangen na een tijdje. Gelukkig kwam er een overheerlijke maaltijd op de BBQ met vers gevangen vis van een uur daarvoor, en kon ik er weer tegen aan. Rond middernacht kroop iedereen vol en zoet z’n tentje weer in. Naja, ik was de enige die in z’n tentje sliep, maar goed.

De achtste dag verlieten we rond 7 uur fris het eiland. Shit, vergeet ik toch bijna te vertellen dat ze daar de heftigste w.c. hebben die ik ooit heb gezien, dus bij deze (zie foto’s). Daarna hebben we lekker rustig ontbeten en reden we rond 10 uur pas weer naar ons volgende campsite, dit ritje duurde niet zo lang omdat ook nog eens de klok 1,5 vooruit ging (tijdsverschil met Dutchland is nu dus 7,5 uur). Zat ik daar weer met m’n jetlag hihihi. Snik snik, dit was alweer onze laatste avond samen bij het kampvuur. De tijd ging zo snel, echt niet normaal. Ik heb me zeker vermaakt op deze trip met hele leuke mensen om me heen. Maar omdat ik zo’n mega maand achter de rug had vond ik het allemaal niet zo indrukwekkend denk ik. Ben ik nou een verwend nest? Ja, dat ben ik! Maar ik heb absoluut geen spijt van deze trip hoor, laat dat ff duidelijk zijn.

De negende dag werd ik wakker met nogal een drukkend gevoel (we hadden koush koush gegeten de avond er voor, misschien had dat er iets mee te maken). Er was geen w.c. in de buurt en nou moest ik er eindelijk aan geloven: de schep. Haha, gaatje graven, je ding doen, gaatje dicht gooien, kwam nog een walibi bij me kijken ook. Ik vond het wel “verfrissend”, laten we het daar maar op houden. Dat was wel het hoogtepunt van de dag. Voor de rest hebben we alleen maar gereden, op naar onze eindbestemming: Darwin. Terug in de bewoonde wereld, ik moest wel weer ff wennen hoor: een hoop mensen, stoplichten, hostels met stapelbedden, maar gelukkig ook pubs. M’n eerste douche in 9 dagen (niet dat ik stonk, bijna elke dag gezwommen zie je, dat jullie het ff weten) was nogal van korte duur omdat we ’s avonds uit gingen. Gelukkig had ik nog wel de tijd om mezelf te scheren want ik had nou bijna net zo lang haar als euhhhhhhh iemand met lang haar. Mijn eerste kennismaking met Darwin was zeer gezellig, echt een super leuke afsluiter van deze trip.

The day after kwam ik een paar meiden tegen van de groep en ze waren allemaal, net als mij, nogal katerig. Zij gingen rondslenteren door de stad, naja, eigenlijk is het maar één straat waar alles te vinden is. Ik daarentegen, ging ff “two pints” drinken met een Ierse gozer die ik had ontmoet in Perth, echt een mega snuiter, en er zitten hier nog een hoop andere mensen van de Coolibah (hostel van Perth). Two werd four en four werd six, toen ging hij naar z’n werk (barman, dus wat zout) en ik bleef nog ff plakken met de andere mensen waarvan ik er ook nog een hoop kon. Ik kwam ook nog een hoop mensen tegen die ik langs de westkust had onmoet dus dat was ook wel ff leuk. Eind van het liedje had ik het zover geschopt dat ik de Ierse pub niet meer in mocht, nouja zeg! Tis hier anders dan thuis, als je dronken bent of lijkt zetten ze je de bar uit of weigeren ze je in de bar of je krijgt alleen nog een glas water. Dit was mij nog niet overkomen, tot die dag dus. Wéér een ozzy ervaring hihihi. Deze regel moesten ze trouwens maar niet in Volendam gaan toepassen want dan zijn alle barren elke zaterdagavond om 10 uur leeg.....

Naja goed, toen was ik dus twee dagen in Darwin en was ik twee keer dronken geweest en had ik twee keer een kater gehad. Tel daarbij op dat de mensen in m’n (veel te grote en drukke) hostel een zootje standbeelden waren en met niemand praatte, ik zat niet zo lekker in m’n vel. Snel maar m’n tripje naar Kakadu National Park boeken dan maar, hetgeen je moet doen als je in Darwin bent. Ik kwam donderdag aan in Darwin, eerst zou ik de woensdag daar op met een trip mee kunnen, toen werd het zondag en uiteindelijk werd het dinsdag. Ruim 1,5 week na aankomst. Aaaaaaaaaaaaa! Nou goed, ik had liever eerder gegaan omdat ik dan meer tijd had tussen de trip en Bali, nu had ik maar 2 nachten na m’n trip en vlieg ik naar Bali. Ow yeah! 11 juli zit deze knapperd in het vliegtuig naar Bali voor 3 weekjes relaxen, feesten, duiken, rondreizen, nieuwe cultuur opsnuiven én natuurlijk het weerzien met mijn oom T en tange G. Zin in? Welja!

Uiteindelijk, na een paar rustigere avonden, heb ik me wel vermaakt in Darwin. Ben nog een paar keer lekker uit eten geweest met een paar mensen van m’n trip die hier ook bleven plakken. Dat was wel een voordeel, ze hadden allemaal nogal een toerijkend budget, dat had ik nog niet veel vaker eerder meegemaakt. Heb nog een dagje rondgelopen met twee mensen van de trip en tussendoor natuurlijk ook nog contact gehouden met m’n Ierse/Engelse/Schotse vrienden. Eigenlijk had ik ff teveel vriendjes. Maar beter te veel dan te weinig, geloof me. Uiteindelijk heb ik na 4 nachten van hostel geruild, wel ietsjes socialer maar nog lang niet top. Misschien is dat wel een beetje Darwin-style, ik merk aan mezelf dat ik ook een beetje zo wordt: zo men ontmoet, zo men doet, zullen we in dit geval maar ff zeggen. Dat andere hostel zat wel op een méga locatie: tussen een Ierse pub en een pizzeria in! He, meer heb ik niet nodig hoor.

En toen waren er nog twee, ik en Grace. Grace is een meisje van Aziatische afkomst maar geboren in getogen in New York. Een behoorlijke tante, soms had ik moeite met terugvuren maar ook zij, net als iedereen die ik tot nu toe ontmoet heb, kreeg mij niet sprakeloos. Grace vond het ook niet zo gezellig in haar hostel en toen kwam de flashpacker weer in mij, en haar, boven; 3 nachten in een hotel geboekt, haha. Kosten gedeeld dus dat was nog wel te doen. Heerlijke luxe, mega lekker bed met super comfortabele kussens, eigen badkamer en een T.V. Wist niet eens meer hoe zo’n ding er uit zag joh. Toen trok ik dus écht dag en nacht op met haar. We zijn samen naar een museum geweest. René’tje was nogal moe en verveeld omdat hij de avond ervoor een paar pints had gedronken met de mannen en René’tjes houdt al niet zo van musea. René’tje vond er dus nog minder aan dan normaal en Grace is een echte museum freak. Tsja, smaken verschillen natuurlijk (godzijdank). ’s Avonds lekker in m’n veel te lekkere bed gelegen en tv gekeken, the good life. De volgende dag zijn we naar de sunset markets geweest. Lekker gegeten bij een chinees kraampje en de sunset bekeken, deze was wel weer eens leuk. Voor mij het absolute hoogtepunt was toch wel al die mensen op een kluitje die nog langzamer dan stapvoets lopen. Echt super, daar geniet ik nou van. Hopelijk hebben jullie nou door dat ik mega sarcastisch ben want ik haat dat echt gruwelijk! ’s Avonds lekker in m’n veel te lekkere bed gelegen en tv gekeken, the good life. Onze laatste dag zijn we naar het mega grote winkelcentrum geweest hier 20 minuten rijden vandaan. Beetje rond gehangen en daarna naar de film geweest. Ik was al meedere keren met haar naar de bios geweest dus dit was wel een passende afsluiter. En nou we het toch over passende afsluiters hebben, we zijn ook maar uit eten geweest. ’s Avonds lekker in m’n veel te lekkere bed gelegen en tv gekeken, the good life. ’s Ochtends om 6 uur kreeg ik m’n goodbeye hug, m’n ogen stonden ook nog op 6 uur trouwens. Ik moest voor 10 uur uitchecken en terug naar de keiharde realiteit: het hostel leven. Nee hoor, erg vond ik het niet. Het waren gewoon 3 heerlijke luxe dagen maar dat kun je niet elke dag doen want dan zou ik al lang al thuis zijn (wat een paar mensen thuis niet erg zouden vinden, maar dat ter zijde).

M’n sportcarriere zat de afgelopen maand wel een beetje in het slop, heb in Darwin maar 2x gezwommen (ik schaam mezelf, écht, ik beloof mezelf verbetering) en heb zelfs na een half jaartje reizen m’n hardloopschoenen naar huis gestuurd. Ik besefte me opeens dat ik die krengen al een maandje of 3 niet aan had geraakt en na een half jaar kun je wel redelijk de balans opmaken: terugsturen die hap, tot volgend jaar! Waar waren we? Ohja, Grace was weg en mijn hostel was nog steeds niet zo gezellig. Vanaf die dag ben ik maar rond gaan hangen bij het hostel van m’n vriendjes. Niet echt een top hostel maar daar is wél sfeer. Zaterdagavond zijn we flink uitgeweest met z’n allen en zondag kwam ik weer terug bij hun hostel om gezamelijk uit te kateren en pizza te eten, ook nog de Wimbeldon finale gezien. Ik wilde zo graag naar bed maar dat ging maar door. Uiteindelijk was ik natuurlijk wel blij dat Roger won want ik ben wel fan van hem, helemaal na hem live te hebben zien spelen in Melbourne (goeie, goeie, ouwe tijd). Maandag was wasdag en blogdag (eerste 6 pagina’s geschreven) en dinsdag stond de jeep voor de deur om naar Kakadu National Park te gaan, eindelijk weer eens kamperen.

“You are the Dutch I guy”. “Yup, thats me”. Dat was de eerste kennismaking met mijn mega gekke gids, die half schots en half aboriginal is, vreemde combo, nog nooit eerder gehoord. Nieuwe ronde, nieuwe kansen en nieuwe mensen. Een gezinnetje met twee kindertjes en de rest reizigers als ik. Deze eerste dag kan ik een beetje omschrijven als “rampdag”. Maar ik zal eerst de leuke dingen vertellen. ’s Ochtends reden we naar het National Park en de gids duidde ons er op dat dat het laatste stoplicht was die we in 3 dagen zouden zien. Toen ging ik eens nadenken wanneer ik voor het laatst stoplichten had gezien voordat ik in Darwin aan kwam. Na enig rekenwerk was dat in Geraldton, een maandje of 2 terug! Goed, in de ochtend gingen we de Adelaide River op om de krokodilletjes te voeren. Mega heftig was dat, een stuk vlees aan een stok en je zag die beesten het water uit springen met hun bovenlichaam, zeer indrukwekkend. ’s Middags een stukkie rijden en later in de middag een klein zwemmetje gedaan op een mooie locatie, dat was onze eerste kennismaking met Kakadu. Dan nu de dingen die niet zo lekker gingen: toen we aan het rijden waren kwam er een steen in het achterraam terecht en sprong het raam in duizend kleine stukjes, superstar D.J. René’s Ipod begaf het omdat hij de batterij niet had opgeladen, een Duitser (deze was wel oké trouwens) viel van een rots af en moest naar het ziekenhuis terug naar Darwin en bleef daar, en als toetje begaf onze waterfles het, met ijskoud gekoeld water. Dit was vlak na het ongelukje met die Duitser dus stres all over the place. Uiteindelijk waren we wel op tijd terug bij het kamp dus eind goed al goed. Het kamp had een w.c. en een douche (blehhhhhhhh). Biertje, kampvuur, heerlijk eten, helemaal gelukkig weer.

De tweede dag stond in het teken van hoe iedereen kon merken hoe het met zijn of haar conditie gesteld was: een wandeling van 12 km met een metertje of 900 klimwerk. Maar goed dat ik zo mega lekker had geslapen in m’n te kleine tentje en al die muggen die m’n hoofd nu ernstig misvormd hebben, whaaaaaaaaaa. Ik heb gewoon m’n gemiddelde slaap van 12 uur nodig, volgens mij had ik deze nacht 12 minuten. Maar goed, grote jongen dus geen gemopper want er waren ook 2 kids mee en die vlogen omhoog dus ik kon mezelf natuurlijk niet laten kennen. Maar wat een uitzicht, niet normaal. Deze wandeling doet bijna geen ander bedrijf dus ik had qua trip weer de goeie gekozen. Na een klein zwemmetje gingen we weer naar beneden en hebben we nog een klein boottochtje gemaakt naar de Twin Fals. Jullie raden het al….. Juist, twee watervallen naast elkaar, zeer originele naam fokes! ’s Avonds was alweer de laatste avond bij het kampvuur, verrotte korte trip ook.

De derde dag heeft onze gids ons een hoop geleerd over aboriginal kunst op de rotsen. Nou kreeg ik eindelijk respect voor hun cultuur. Het beeld wat ik tot nu toe van Aboriginals had was dronken, stinkende mensen die iets naar je roepen in hun eigen taaltje. De verhalen die onze gids vertelde waren zeer interessant en hij kan het weten omdat het een halve abo is. Wederom blij dus met de keuze van de trip. Tijdens deze trip begon ik me wel meer te beseffen dat m’n vorige trip door de Kimberly’s ook wel erg mooi was, dat besef kwam ietsjes later maar met deze trip was het besef er continu. ’s Avonds waren we weer terug in Darwin en heb ik nog een slokkie gedronken en een happie gegeten met 3 andere mensen van de trip en heb daarna weer een paar van m’n vriendjes opgezocht. Dat was gisteravond en nou zit ik half gebakken met koppijn m’n blog af te tikken (’t valt niet mee, reizen).

En nu ben ik wel ff toe aan vakantie mensen! Dus morgen ga ik maar eens in Bali kijken. Ik heb er zoveel zin dat is niet normaal. Ik had met m’n grote bakkes gezegd dat ik minimaal een kater moet hebben als ik morgen het vliegtuig in stap dus daar zullen m’n Ierse/Engelse/Schotse vriendjes wel voor zorgen vanavond op m’n afscheidsavond. Uit voorzorg heb ik maar een extra nachtje bijgeboekt zodat ik morgen lekker uit kan slapen en rustig kan inpakken enzo want ik vlieg pas om 7 uur in den avond. Nou, ik ga nog ff de laatste puntje op de i zetten, wasje doen, foto’s uploaden, heel Darwin vertellen dat ik morgen naar Bali vlieg en dan vanavond een paar biertje happen. Tot over een maandje ofzo!

En deze keer wil ik graag afsluiten met de woorden die mijn helden ons gegeven hebben:

Dag vriendjes en vriendinnetjes
Dit was het dan al weer
Dag vriendjes en vriendinnetjes
Tot de volgende keer maar weer