Een . achter Australië

Bekenden, bier drinken en slapen. Dat waren mijn afgelopen 2 weken.

Tot volgende keer!

Hihihihi, nee hoor, ik zal er evengoed weer een smeuig verhaaltje van proberen te maken zoals jullie dat van mij gewend zijn.

Helemaal geen biertje gehaald dan op m’n laatste avond in Nieuw Zeeland? Jawel hoor, met Becky en Mike. Een Engelse chick en een Ozzy dude die ik al een paar keer eerder tegen was gekomen in Nieuw Zeeland. Zij waren zo vriendelijk om mij te vergezellen in de Ierse pub. De dag erna werd ik op het vliegveld getrakteerd op een uurtje vertraging en een oprotpremie van 25 dollar.

“Welcome back sir”, en zo voelde het eigenlijk ook wel. Ik paste me moeiteloos weer aan, aan de Australische levensstijl. Er kwamen weer 50jes uit de ATM i.p.v. 20jes, bro werd mate, alleen de temperatuur moest ik nog ff wennen. Leek wel of er iemand met een föhn op me stond te blazen.

Na een de 3s’en (shit, shave, shower), heb ik meteen met Judith afgesproken. Judith had ik onmoet op de trip door de outback en we hadden de laatste 4 maanden goed contact gehouden. Als een van ons weer eens wat meegemaakt had dan belde we elkaar op en was het altijd weer lachen. Bart was er ook bij, haar buurjongen uit Alkmaar, fijne gozer ook. Met z’n drieën zijn we wat gaan eten bij de Thai (alvast ff wennen) en daarna nog ff in O’Malleys geweest. O’Malleys is een Ierse pub om de hoek van m’n hostel en heeft zich ontpopt tot mijn favoriete kroeg in Sydney, misschien wel Australië! Het was een gezellig weerzien en hoe kan het ook anders, behoorlijk gelachen weer.

De volgende dag ben ik naar Coogee beach beach geweest om Emma op te zoeken, een Engelse dame (moet dame zeggen i.v.m. haar leeftijd, 34!) die al een tijdje in Sydney woont. Ik had haar in het vliegtuig ontmoet van Fiji naar Australië en had m’n telefoonnummer gegeven en dacht “daar zal ik wel nooit meer wat van horen”. Maar met mijn looks en karakter, duh! We hebben gezellig bijgekletst, gedronken en gegeten. Daarna keerde ik weer terug naar m’n hostel en toen beging ik een behoorlijke fout. Ik was al behoorlijk tipsy maar het leek me toch nog ff een goed idee om naar O’Malleys te gaan met m’n roomy’s. M’n roomy’s zijn top trouwens. 3 Ieren en we hebben volgende mij de beste kamer van het hostel. Vrij groot en de matrassen zijn vervangen en het beddengoed was blauw i.p.v. bruin dus dat maakte mijn laatste 2 weken in een hostel een stuk dragelijker.

Anyway, eerste kerstdag werd ik wakker met een gevoel van heb ik jou daar. Bleh! Ik had die dag met Katie en Ryan afgesproken, een stelletje die ik ontmoet had in Fijij en ongeveer 5 keer in Nieuw Zeeland. Er waren ook nog wat andere mensen bij, maar daar kon ik niet echt goed mee. We gingen naar Bondine Beach, net als een hoop andere mensen. Hier is hét altijd te doen en dan moet je daar eigenlijk helemaal niet heen gaan. Het was vrij rustig omdat het weer nogal tegen zat: bewolkt en winderig. Ik kon ook m’n kater niet wegdrinken omdat dit zo’n vieze kater was waar je alleen maar van 2 biertjes meteen weer dronken bent haha. Uiteindelijk werden we rond 16:30 uur weggestuurd omdat we daar eigenlijk niet mochten drinken. Ik vond het allemaal al matig allemaal maar toen was ik er helemaal klaar mee. De rest ging nog verder drinken in een ander hostel maar ik ging lekker naar m’n bed. Heerlijk geslapen van 6 tot 9 uur. Hoogtepunt van mijn kerst kwam iets daarna toen m’n hele familie bij elkaar zat thuis en me belde. Het is altijd leuk om zo iedereen bij elkaar te horen. Ook had m’n nicht Judith nog goed nieuws: ze is zwanger! En aangezien zij meer m’n driede zus is i.p.v. nicht, word ik evengoed voor de 3e keer ome, joepie! Daarna nog wat goontjes (had ff niks anders) gedronken en rond 12’en naar bed.

I.p.v. 2e kerstdag hebben ze hier boxingday. Op boxingday gaat alles in de uitverkoop en toen ik door de stad heen liep met Judith was er ook geen doorkomen aan, niet normaal zo druk overal. Met Judith heb ik nog ff wat gedronken in een barretje vlakbij het Operahouse. Daar besefte ik maar weer eens dat wat voor ons zo normaal is, helemaal niet zo normaal is. ’s Avonds ging ik nog met een groep van Judith’s hostel naar de Gaff. Maar als er nou een kroeg is in Australië waar je nog niet dood gevonden wilt worden, is dat de Gaff. Na m’n twee gratis pils ben ik dan weer terug naar m’n hostel gegaan. Paar goontjes en lekker tukken.

Heb ik dan echt alleen maar gezopen? Bijna wel, maar ook nog een hoop tickets en duiktrips geboekt voor Azië (kom ik later in deze blog nog uitgebreid op terug). Ook heb ik nog twee keer gezwommen, dat was ook wel weer een tijdje geleden. M’n conditie was nog steeds tip top in orde, al dat wandelen in Nieuw Zeeland heeft dus wel behoorlijk nut gehad. Maar het belangrijkste: ik kon weer borstcrawlen als een tijger. Dat lukte me de afgelopen 4,5 maand niet i.v.m. een gammele schouder (dat tikkie in Darwin). Ik voelde al wel vooruitgang en kreeg het nu bevestigd. Behoorlijk opgelucht, zwemprestatietocht 2010: here I come! Ohja, heb ook nog een hoop uitgeslapen. Voor 11'en me nest uit is denk ik twee keer gebeurd.

Tussen kerst en oud en nieuw heb ik nog Jeff ontmoet. Een gozer die vaak bij me in de bus zat in Nieuw Zeeland. Het was heel gezellig, gezien het feit we 9,5 uur lang op dezelfde barkruk hebben gezeten. Lekker Volendams, zitten en zuipen, heerlijk.

Ter ere van Judith’s verjaardag (ze werd 30, wel errug verschrikkelijk oud hoor) zijn wel met een paar wat gaan uit eten. Ze was de 31e jarig maar vanwege allerlei andere festiviteiten die dag gingen we dus de dag ervoor ff wat eten. Dat ging nog niet vanzelf, laten we het daar maar op houden haha. Maar uiteindelijk was het leuk hoor. Ook had ik, uiteraard, nog een cadeautje voor haar gekocht. Een jade ketting uit Nieuw Zeeland, dat is gemaakt van greenstone met allemaal verschillende figuren en betekenissen. Deze betekende vriendschap, iets wat we toch wel opgebouwd hebben (dat mag ik wel zeggen ja). Toen ik redelijk op tijd naar huis liep kreeg ik een telefoontje. Het waren m’n Ierse en Schotse vrienden van Perth en Darwin, 2 van de 4. Ik zou ze eigenlijk pas de dag erna ontmoeten maar ze waren engoed naar Kings Cross gekomen om me op te zoeken. Het was zo cool om die weer te zien, deed me echt goed. Wel gevaarlijk altijd, want in een korte tijd behoorlijk veel verschillende drankies gedronken.

En toen was het aan enen 31 december, de laatste dag van een ongelooflijk jaar. Ik was al vroeg vertrokken om m’n vrienden op te zoeken, stipt als ik ben. Maar was ff vergeten dat zij dat niet zo erg waren haha. Het was voor de verandering ook nog weer een shitweer, dus tot een uur of vijf heb ik bij vrienden van hun onderuit gezakt in de bank tv gekeken, een leuke Britse comedy. Toen ben ik toch maar gewapend met een tasje bier naar een park gegaan in Edgecliff, een van de vele buitenwijken van Sydney. Hier kwam ik ook de andere 2 van de 4 tegen. Ook erg goed om die weer te zien.

We hadden een behoorlijk zicht op de brug. We hadden wel beter kunnen krijgen, maar dan moet je naar de Botanic Gardens gaan maar daar is het ff te druk om nog een leuke dag te hebben, de drukste plekken moet je gewoon vermeiden. Het voelde eigenlijk helemaal niet als het nieuwe jaar vieren maar meer als wachten in een park op vuurwerk. Om 9 uur was er een show voor de kinderen die de 12 uur niet haalde. Dit was al wel behoorlijk ruig. Om 12 uur ging het er een beetje raar aan toe moet ik zeggen. Niemand telde af, ook niks vanaf de brug, en aan enen begon het vuurwerk. Om 12 uur maar iedereen een gelukkig nieuw jaar gewenst en meteen voor de drukte terug naar het hostel (na 12 minuten vuurwerk). Het vuurwerk was behoorlijk spectaculari maar viel ook een beetje tegen. De verwachtingen waren misschien té hoog gespannen en hoorde ook nog van een local dat her voorgaande jaren veel mooier was. Naja, ik heb het meegemaakt en ben er blij om. Het besef zal bij de volgende jaarwisseling wel komen denk. Heb natuurlijk nog wel m’n paps en mams en twee zussen en zwagers gebeld, thuis was het 2 uur in de middag, blijft apart.

Nieuwjaarsdag was alweer de laatste dag met m’n Ierse en Schotse vrienden. Het was een korte reunie maar wel een mega afsluiter. We gingen naar Fieldday, een house festival in de Botanic Gardens. Ik ben niet echt van die muziek maar had meer voor een leuke laatste dag gekozen met hun. Gelukkig was het helemaal niet zo houserig en heb ik me prima vermaakt. De afluitende act waren de 2 Many DJ’s, die kunnen wel een feestje bouwen. En als je mij aan het dansen krijgt, dan moet je van goede huizen komen! Daarna ben ik nog naar m’n hostel gelopen en moest ik alweer afscheid nemen. Tot wanneer? Die gaan zich voorlopig nog niet settelen ergens, maar ik ga ze zeker nog eens ontmoeten, waar ook ter wereld.

De volgende dag heb ik Judith nog de shuttlebus ingeschopt naar het vliegveld, die ging alweer terug naar Nederland. Dat was weer een jammerlijk moment. Maar die ga ik zeker nog zien in Dutchland. Toen ze net het vliegtuig in stapte kreeg ik nog een smsje dat ik maar eens naar Alkmaar moest komen want dan had ik meer keuze in t-shirts. Nouja zeg! Wat is er nou mis met mijn twee witte, een roze t-shirt en theedoek overhemd die ik al een jaar aan heb?!?!?!

Die avond ben ik nog naar Cruella (buitenwijk aan het strand) gegaan om Katie & Ryan op te zoeken, inmiddels wel bekend. Ik dacht, ff een rose’tje bij het eten en dan maar eens goed ontnuchteren een keer want ik had mezelf ontpopt tot volledige alcoholist en voelde me daar niet echt goed bij. Maar je weet hoe dat gaat, het was onze laatse avond samen en dat ene glas werd 1,5 fles. Het was wel beregezellig. Omdat we veel gemeen hebben vlogen de nare opmerkingen over tafel maar altijd in de goede zin van het woord. Ze brachten me naar het station en ik kon nog weer eens afscheid nemen van een paar goede vrienden. Dit waren de zoveelste binnen 24 uur, ik werd er echt ff niet goed van. Dat zuigt!


De dag erna ben ik Flavia & Gosee op gaan zoeken, een Brazeliaans stelletje die ik onmoet had op de duikboot in Cairns. Zij woonde ook in een buitenwijk dus daar ging ik, wéér met de bus. Ze hadden een Brazeliaanse BBQ voor me gemaakt, erg lekker. Ik besloot om er redelijk vroeg vandoor te gaan, moest nog ruim 1,5 uur terug reizen en nou wilde ik wel eens vroeg op bed want ik moest de volgende dag nog een en ander regelen voordat ik Australië verliet.


Ik moest namelijk nog ff naar de dokter en m’n bank opzeggen. Bank opzeggen was een makkie want dat hadden zij al voor me gedaan omdat ik hem nooit gebruikt had dit afgelopen jaar haha. Van de dokter heb ik een hoop malaripillen en andere medicijnen meegekregen voor Azië. Als ik weer ziek word van die malaripillen dan gaan ze door de plee, maar ik zie het wel. Wel weer 93 dollar lichter. Ka-ching! Ik moest hiervoor naar het centrum en werd helemaal gek. Druk niet normaal en kon het weer moeilijk vinden, ik kreeg spontaan trek in de MAC (streseten). Dus toen ben ik maar naar de MAC gegaan, in Kings Cross natuurlijk. Want hoewel het hier ’s avonds behoorlijk druk is, is het overdag lekker rustig. ’s Avonds trad Rob nog op in O’Malleys dus ben ik daar maar ff gaan kijken. Rob had ik ook ontmoet in de outback en werkt als gids voor Australian Backpackers hier in Sydney, het bedrijf waarmee ik ook hier naar toe ben gekomen. Ik was erg jaloers op zijn baan en zou zo gaan soliciteren, maar bij nader inzien toch niet zo erg meer. Zou van me leven niet in een hostel willen wonen. En al die (domme) vragen, mij niet gezien. Ben ik iets té sarcastisch voor.

Dat was gisteren. Vanmorgen werd ik voor het eerst sinds ik terug ben in Sydney eens vrolijk en met een lekker gevoel wakker. Zou het komen omdat het m’n laatste dag in Australië is? Dan zou ik toch juist verdrietig moeten zijn? Ik weet t ook niet. Misschien is de meeste alcohol inmiddels uit m’n lijf en voel ik me daarom zo goed. Vanmorgen moest ik wéér ff de stad in om wat te roggelen. Maar ik kon het nu wel redelijk vinden allemaal dus net een heerlijke gezonde sandwich gehaal i.p.v. Mac Donalds. Ik moest ook nog ff pasfoto’s maken voor verschillende visums die ik in Azië aan moet vragen. Nou nou, volgens mij deden ze dit in 1864 ook zo bij Japie Jennootje op de dijk. Ze lopen hier soms wel achter hoor. Behalve dat zien ze er ook nog eens niet uit. Laat ik maar eerlijk wezen, ik heb lang geen knappe dag vandaag.

Nadat ik klaar was ging ik nog ff Josefien opzoeken, zij was een van de meiden waarmee ik zo’n beetje heel Nieuw Zeeland afgereisd had (niet dat zeikwijf trouwens, die is lekker terug in Leiden). Josefien is een heel grappige meid, alleen haar doen en laten al, geweldig. We hadden afgesproken in mijn favoriete plek in Sydney, vlakbij het Opera House en de Harbour Bridge. En of de duivel ermee speelt, ik loop de traf af naar de haven, ligt daar een vette cruise boot van de Holland Amerika Lijn, gok eens hoe die heet? Juist “Volendam”. Dat geloof je toch ook niet! Hier hebben we een klein uurtje rondgelopen en mijn laatste paar foto’s van Sydney en ook meteen Australië gemaakt, van haar de eerste paar foto’s. Ik kreeg toch wel “een heel apart gevoel van binnen”, toen ik daar rond liep. Gezien ik nogal emotioneel ben rolde de tranen over m’n wangen (NOT!). Maar toch, de laatste paar blikkies die ik op de brug en het huis wierpen deden me goed. Ik heb een grandioze tijd gehad in dit land, maar het is tijd om verder te gaan.

En dat is morgen, morgen staat om 05:20 uur de shuttlebus voor de deur die me naar het vliegveld brengt waar vervolgens een vliegtuig staat die me naar Hong Kong brengt. Dit op 6 januari, de dag dat ik alweer een jaar geleden op schiphol m'n familie uit stond te zwaaien.

Ik ga nu nog ff een miljoen diareeremmers en wat andere dingen aanschaffen en m’n tas pakken. Vanavond heb ik nog met Emma afgesproken, dat oude wijf, daar ga ik nog pannekoeken mee eten bij The Rocks, vlakbij het Opera House en de brug dus dat zullen mijn defenitieve laatste blikken zijn van Sydney en Australië.

Zo, wat is nou beter? Die eerste regel of dit hele lulverhaal? Vul het zelf maar in. Ik ga snel verder want voor ik het weet kom ik in de gekte terecht die Azië heet. Ik kan niet wachten tot het moment dat ik weer onder water ben, met de vissies. Whoepie!

Er staat trouwens ook een filmpie op de site van de eerste 30 seconden van het vuurwerk, dat komt toch wat beter over dan de foto’s denk.

See ya mates!

PS. (kom ik in m’n volgende blog nog uitgebreid op terug), dat heb ik in m’n vorige blog wel een paar keer gezegd, dus bij deze: m’n Azië planning.

6 januari vlieg ik vanaf Sydney naar Hong Kong, daar blijf ik 3 dagen om een beetje de stad te verkennen en bami panggang te eten.

9 januari vlieg ik vanaf Hong Kong naar Bangkok, daar blijf ik 3 of 4 dagen, ligt er aan hoe snel ik een visum voor China kan regelen. Voor de rest wederom de stad verkennen en m’n volgende trip boeken.

12/13 janari word ik namelijk in Koh Tao verwacht, een klein eilandje in de golf van Thailand. Dit is zo’n beetje hét duikeiland in Thailand en hier wil ik m’n 3e duikcursus doen: Rescue Diver. Deze duurt 2 dagen maar ik moet eerst m’n EHBO halen en dat is ook weer een dag. Daarna blijf ik nog ff plakken om een paar fundives te doen. Ik zal hier ongeveer een week vertoeven.

22 januari vertrek ik met de boot vanaf het plaatsje Koh Lak, vlakbij Phuket, voor een 4-daagse duiktrip rond de Similan Eilanden. Na enige research bleek dit het mooiste duiken te zijn in Thailand en de enige manier om dit te doen was met een duiktrip van 4 dagen / 4 nachten. Hopelijk gaat dat goed! Misschien is dit ook een mooie gelegenheid om over m’n nachtduiktrauma heen te komen. Maar dat heb ik al vaker gedacht, en dan kneep ik er evengoed weer tussen uit. We zien wel hoe het deze keer gaat.

27 januari vlieg ik van Phuket naar Chiang Mai, helemaal in het noorden van Thailand. Daar heb je bergen, meer weet ik eigenlijk niet. Hier zal ik een paar dagen verblijven.

Daarna ga ik de grens over naar Laos, dit is de eerste en meteen laatste keer dat ik via het land de grens over ga. Voor de rest ga ik namelijk een hoop vliegen, dat is sneller, makkelijker en met Air Asia (nooit mee gevlogen maar al wel 4 vluchten geboekt) niet eens zo duur ook. In Laos heb ik 3 / 3,5 week om rond te reizen, terug naar Bangkok.

24 februari vlieg ik namelijk vanaf Bangkok naar Bejing, China. “ik ga een week naar China met m’n vriendin en schoonfamilie, kijk maar ff of je in de buurt bent”, dat smsie kreeg ik van Jan Smit, niet de zanger of de voetballer maar gewoon m’n maat. Niet eens zo’n gek idee dacht ik zo. Tickets waren redelijk geprijsd en het was niet zo verschrikkelijk lang vliegen dus meteen geboekt. Altijd leuk om een van je vrienden van thuis onderweg tegen te komen. In Bejing is een hoop te doen, de Chineze muur, het Birdnest (Olympisch Stadion), de verboden stad, Tianamen Square, (wederom) bami panggang en karaoke. Ik kijk erg uit naar deze week! Bekende tegenkomen onderweg, en na zo’n lange tijd, is altijd top.

2 maart vlieg ik vanaf Bejing weer terug voor “one night in Bangkok”.

3 maart vlieg ik vanaf Bangkok naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. “Volgend jaar zal ik wel in Cambodja zitten”, dacht ik vorig jaar toen ik m’n 23e verjaardag vierde en waarempel, dat zit ik dus ook. Van horen zeggen een mooi en bijzonder land, maar ook een hele trage geschiedenis. Zal op m’n verjaardag maar niet de killing fields gaan bezoeken. Voor de rest een beetje tempels bekijken en chillen.

14 maart vlieg ik vanaf Phnom Penh wéér naar Bangkok en hier kom ik wéér een vriend van me tegen. Eigenlijk zouden Ger en Kevin Buijs komen, maar Ger moest op het laatste moment afhaken. Nou zie ik dus alleen Kevin en nog 3
andere gozerts die ik wel redelijk tot goed ken. Ook hier kijk ik erg naar uit om dezelfde reden als dat ik net over Bejing noemde. We blijven 2 dagen in Bangkok (voor de gelenheid ik ook maar ff hetzelfde luxe hotel geboekt, ga dan toch bijna naar huis), 4 dagen in Bridge over river Kwai en 4 dagen in Phuket. Zij gaan dan nog 4 dagen naar Pattaya, maar die skip ik want.....

23 maart vlieg ik van Phuket naar Ho Chi Min, in het zuiden van Vietnam. Hier zal ik een week blijven dan dan zal ik m’n weg maken naar het noorden van Vietnam. Natuur, geschiedenis (ook wel een en ander gebeurd dacht ik zo) en natuurlijk loempia’s zullen hier m’n grootste bezigheid zijn.

Tot zover is alles geboekt en vrijwel geregeld. De data’s hierna staan nog niet vast maar het zal er ongeveer zo uit gaan zien.

9 april vliegen vanaf Hanoi, hoofdstad van Vietnam, terug naar Bangkok voor de laatste keer.

10 april vliegen vanaf Bangkok naar Bali, Indonesie, waar ik natuurlijk al ben geweest. Toen ik hier vorige keer was wilde ik graag gaan duiken in Komodo Island, vlakbij Flores, een ander Indonesisch eiland. Maar omdat ik toen in het hoogseizoen zat kon ik geen vluchten meer regelen. Hoewel ik dat nu ook niet gedaan heb, heb ik nog tijd zat.

11 april vliegen vanaf Denpasar, Bali, naar Labuan Bajo, Flores. Hoe kun je je trip nou beter afsluiten dan met het geen je het leukst heb gevonden? En wat heb ik nou het leukst gevonden? Juist, duiken. Een behoorlijk uit de hand gelopen hobby. Vanaf Labuan Bajo zal ik 5 dagen duiken. Ik kon hier ook wel weer op een boot gaan en dan in een hele week om het eiland heen maar dat werd ff te duur. Daarbij komt dat ik toch meer een landrot ben en ik het ook wel weer lekker vind als ik ’s avonds in een normaal bed lig, op het vaste land. Misschien nog een dagtrip ofzo en een beetje chillen.

19 april vliegen vanaf Labuan Bajo terug naar Denpasar.

20 april vliegen vanaf Denpasar naar Kuala Lumpur, Maleisie. 3 dagen een beetje door de stad heen slenteren en in een fet luxe hotel verblijven. Het maakt dat toch allemaal niet meer uit.

23 april vlieg ik namelijk van Kuala Lumpur naar Amsterdam. Na een rechtstreekse vlucht van 13 uur land ik dan 24 april om 06:35 op Schiphol waar hopelijk een heel ontvangst commitee staat. Familie, vrienden, shownieuws, ik zie het allemaal wel. Dit duurt nog wel een tijdje denken jullie. Maar voor mij nadert het einde al sneller en sneller. En weet je wat het is? Tegen die tijd is het mooi geweest, want “home is where the heart is”, en dat zal altijd zo blijven!

Klinkt niet slecht toch? En dan te bedenken dat ik 2 maanden terug niet eens wist waar Thailand lag op de kaart. Lang leven het internet + Lonely Planet!